Een bedje voor Jetje

We zouden laatst bij Ikea een kinderbedje kopen. Paste mooi bij de commode, kon hoog en laag, was praktisch, kortom, een leuk bedje!!! Helaas, tegen de tijd dat wij bij de schappen stonden om het bedje in te laden, was de stelling leeg, en moesten we zonder bedje naar huis.
Niet getreurd, Jetje is nog niet geboren, dus nog alle tijd om een volgende rit naar Ikea te plannen en dan het bedje te kopen.
Ondertussen hield ik een klein knagend gevoel en stemmetje dat zei: "wie weet vinden we nog eens ergens een leuk oud wiegje,......."
Afgelopen zaterdag gebeurde dat!!! We waren op een brocante en daar stond ons aan te staren, eigenlijk op ons te wachten, vlakbij de ingang, een waanzinnig mooi antiek wiegje. Het was liefde op het eerste gezicht. Toen het ook nog een schommelwiegje bleek te zijn, deed het er eigenlijk niet meer toe wat er op het prijskaartje stond. Dit wiegje was voor ons bestemd!!!
Het hemeltje is inmiddels genaaid, want we zijn meteen langs Mondial Tissus gereden voor een stofje. Alleen nog even een matrasje snijden en het wiegje is klaar voor gebruik.
Nu hoeven we dus niet meer op korte termijn naar Ikea, want Jetje heeft nu een bedje, waar ze de eerste 3 à 4 maanden heerlijk in kan wiegen, en mijn gevoel is weer bevredigd.
Wéér een streep door het lijstje, zo komen we steeds een stapje dichterbij.

Controle

Afgelopen week moest ik weer naar het ziekenhuis van Vichy voor controle.
Ik was redelijk op tijd aan de beurt en mocht met de sage-femme mee naar haar kamertje. Ze vulde mijn antwoorden op haar vragen allemaal in en werkte zo mijn dossier weer netjes bij.
Eigenlijk was het een hele saaie standaard controle. Geen echo, alleen even naar het hartje geluisterd, plasje gedaan, getest en goedbevonden, bloeddruk zeer oké (75-120), gewicht ook niet verkeerd (tot nu toe 3 kilo bijgekomen), stempeltje, formuliertje en dat was het weer!!!
Ik heb nog wel wat extra vragen gesteld met betrekking tot hoe het straks nou precies gaat hier in Frankrijk en in het ziekenhuis van Vichy.
Wel, de dag van de geboorte wordt geteld als dag 0. Daarna MOET je in het ziekenhuis blijven tot dag 4. Als je eerder naar huis zou willen, moet je een berg formulieren invullen en tekenen waarin je verklaart op eigen risico het ziekenhuis te verlaten. Mocht er dan iets met Jetje of mij gebeuren, dan sta je er "alleen" voor en ben je niet verzekerd!!! Gaby zei: "Tja, da's ook een vorm van klantenbinding." Er zit dus niet veel op als netjes in het ziekenbed te blijven tot dag 4 aanbreekt.
Eenmaal thuis is er geen kraamhulp of iets dergelijks. Als je denkt dat je hulp nodig hebt van een verloskundige of dokter dan kun je bellen en zullen ze langskomen om je te helpen, te onderzoeken of te behandelen. Maar dit is dus puur medisch, ze komen niet je bed verschonen of de was ophangen :)

In huis vorderen we lekker. Jetje haar kamertje is op het bedje na af en klaar. Helaas, Ikea had het niet op voorraad op het moment dat wij er waren. Ook onze slaapkamer is helemaal gepimpt en mijn nesteldrang is behoorlijk bevredigd.
Het geeft een goed gevoel dat alles nu "klaar" is. We leggen de laatste hand aan de zolder, de gang en de trap en als ik het toilet dan ook nog geschilderd heb kan ik echt neerploffen en gaan zitten afwachten.

Een jas

Begin oktober waren we in Nederland. Altijd leuk, vooral het shoppen. Ze hebben in Nederland gewoon nét even wat leukere dingen en meer keus als in Frankrijk en daarbij heeft Alkmaar een heerlijk uitgebreid winkelbestand in het gezellige oude centrum.
Hoewel het centrum van Vichy zijn charmes heeft, kan ik niet echt zeggen dat je er echt super lekker kan winkelen. Als ik met de meiden op kleding en schoenen uitmoet dan belanden we al snel op de grote industrieterreinen met, als in blokkendozen, de ketens als La Halle, Gémo en Chaussland.
Al winkelend in Nederland bedacht ik me dat ik wellicht over een tijdje niet meer in mijn winterjas zou passen.
C&A was vlakbij en dé plek ,dacht ik, voor de moderne zwangere vrouw om een kèkke jas te kunnen scoren die mij tot het eind van "de negen maanden" warm zou kunnen houden. "Mevrouw, waar kan ik de positie kleding vinden?" vroeg ik aan de eerste de beste C&A Miep die ik tegen kwam. Ze wees me de weg. Al struinend in de rekken werd ik steeds minder enthousiast. Zo leuk, hip en voordelig als C&A tegenwoordig is, zo erg viel de collectie "positie" tegen. En een jas had ik ook nog niet gevonden. Ik zocht de Miep weer op. "Hebben jullie ook jassen in de collectie positie mode". Ze liep met me mee terug naar de betreffende rekken en constateerde met mij dat er geen jassen waren. Alleen vesten, poncho's en bodywarmers.
Enigszins verontwaardigd zei ik: "Wat raar dat jullie geen jassen hebben". En zei antwoordde ietwat bitsig: "Nou, die dragen ze dan waarschijnlijk niet". Wat ik voor mezelf vrij vertaalde naar: Wij verkopen alles wat gedragen wordt, dus als wij geen positie jassen hebben, dan is daar blijkbaar geen vraag naar.
Ik kon haar alleen maar stomgeslagen aankijken en zeggen: "Maar ik moet toch een jas aan?!"

En nu is het zover dat mijn winterjas toch echt wel een beetje begint te spannen en te knellen. Het werd nu dus tijd om toch maar eens op zoek te gaan naar een jas, voordat 'ie echt niet meer dicht zou kunnen of het berekoud zou worden.
Op naar La Halle, waar ik al meerdere positiekleding vandaan had. En daar hing een winterjas! Welliswaar maar 1 modelletje, maar als 'ie goed is, heb je aan 1 model genoeg, toch?! Toen ook de juiste maat in het rek bleek te hangen was ik helemaal blij. Passen, betalen en gaan!!!
Ik kan dus deze winter gewoon naar buiten, mèt een jas aan!!!

Bloedprikken enzo (2)

Ik moet nu elke twee weken bloed laten prikken vanwege de irregulaire waarde Anti-Kell. Daarbij moet er natuurlijk ook elke maand geprikt worden voor de toxoplasmose, suiker en algemene bloedwaarden en moet er een plasje worden ingeleverd.
Omdat ik 25 km van het dichtsbijzijnde laboratorium vandaan woon, heb ik een recept gekregen "à domicile" wat betekent dat er een verpleegkundige aan huis komt.
En dat is natuurlijk lekker makkelijk!!! Eens in de twee weken komt de wijkverpleegkundige op zaterdochtend bloedprikken "aan de keukentafel" en daags erna kan ik de resulataten bij de pharmacie in Le Mayet de Montagne ophalen.
Tot nu toe zijn de waarden steeds goed en hoef ik me geen zorgen te maken. M'n gewicht is ook nog steeds meer dan oké, tenminste, dat vind ik zelf :)
Tot nu toe ben ik pas 1 kilo aangekomen!!! Da's een heel verschil met de totaal 23 kilo die ik aankwam tijdens m'n eerste zwangerschap.

Tevreden

Gisteren was het zover: De afspraak voor de twintig weken echo stond gepland. We moesten om 15h00 in het ziekenhuis van Vichy zijn. We waren keurig op tijd, maar de wachtkamer zat aardig vol. Onze dokter had voor een keizersnede moeten uitrukken, dus liep wat achter op het schema. Rond 15h45 waren we aan de beurt. We hadden deze dokter nog nooit gezien, dus hij dook eerst in het dossier, stelde wat vragen, maakte wat aantekeningen en toen mocht ik op de behandeltafel plaatsnemen met ontblote buik.
Al vrij snel stelde hij de vraag of we het geslacht wilden weten en vrijwel meteen daarna of we het belangrijk vonden als het een jongetje zou zijn. Bij Gaby ging er toen al een klein lichtje branden, bij mij viel het kwartje nog niet, ik was druk met antwoorden. "Nee hoor, het zou leuk zijn, maar het is geen prioriteit. Een gezond kind vinden we véél belangrijker".
Toen vroeg hij of we al namen hadden bedacht en wat die dan waren. Wij antwoordden weer braaf. "Juul voor een jongetje, en Jet als het een meisje is". Het bleef even stil, en toen zei hij: "Nou,... het is een kleine Jet!" Het eerste wat er toen door me heen schoot was: "Zie je wel, het kon ook niet anders". En ook Gaby zei: "Tja, ik kan alleen maar meisjes maken".
Als alles gaat zoals het hoort te gaan, hebben we straks dus 3 meiden.
Gaby is blij dat 'ie geen brommers hoeft te repareren, want dat kan 'ie niet en ik vind het eigenlijk wel lekker vertrouwd, wéér een meisje.
Verder was alles top. 10 vingertjes, 10 teentjes, alles bewoog, hoofdje, neusje, mondje, alles netjes gesloten zoals het hoort en zoals met de huidige technologie te bekijken valt, geen afwijkingen of ernstige aandoeningen.
Jetje is nu 410 gram zwaar en meet 21 cm.
's Avonds aten we bij familie die in ons chalet op vakantie is. De meisjes waren daar al en zaten vol ongeduld op ons te wachten. Tante Rita wist dat de afspraak deze week zou zijn, dus die was goed voorbereid. We kregen een tasje van Prenatal en mochten erin kijken. Er zaten twee mutsjes in, een blauwe en een roze. We mochten de kleur eruit halen die paste bij ons kindje. Rita zat klaar met haar fototoestel en onze twee meiden wilden het liefst door het zakje heen kijken om te zien welk mutsje ik in m'n hand had. Het roze mutsje kwam tevoorschijn en Xenya schreeuwde het uit. Caya pinkte een traantje van blijdschap weg en ging toen snel de champagne inschenken.
Vandaag zijn ze in de ban van het roze. Er worden baby websites opgezocht en roze tekeningen gemaakt. Ons meisje is welkom en wij zijn tevreden.

Influenza guacamole

De Mexicaanse griep, oftewel grippe A (H1N1). Teveel heb ik er al over gehoord en gelezen. Maar hoe meer ik hoorde en las, hoe onduidelijker het allemaal werd. Tijd dus voor een serieuze vraag aan de gynaecologe.

Kort gezegd weet ik nog steeds niet veel. Tenminste, niet veel meer als wat ieder ander op dit moment kan horen of lezen. De artsen weten zelf ook niets meer als wat iedereen via de media weet, ze wachten op info en er zijn alleen vage verhalen dat er ergens in oktober een vaccinatie beschikbaar zou zijn.
Mijn gynaecologe is zelf een groot voorstander van de griepprik (de reguliere) en neemt deze zelf elk jaar. Het schijnt/blijkt dat in het vaccin voor de Grippe A nog wat andere middeltjes worden mee gemengd die niet goed zijn voor zwangeren. Dus, voor zwangeren wordt aangeraden (door de overheid) deze "troep" niet te nemen, maar voor het "pure" vaccin te gaan.
Aan de andere kant is de gynaecologe niet zo'n voorstander om zwangeren te vaccineren.
Haar redenatie: "Was je tijdens je andere zwangerschappen ook bang om griep te krijgen, waarschijnlijk heb je er toen nooit bij stilgestaan".
En daar heeft ze natuurlijk helemaal gelijk in. Door de "media hype" wordt iedereen aan het denken gezet over dingen die we eigenlijk normaal vonden of niet eens over nagedacht hadden.
Haar standpunt: griep en dan met name KOORTS (wat natuurlijik ook kan voorkomen bij een keelonsteking, oorontsteking, of wat dan ook) is slecht voor het ongeboren kind en dient ten allen tijden vermeden te worden.
Dat betekent dat ik zieken moet mijden en een voorraad paracetamol moet aanleggen en bij de eerst verschijnselen van wat dan ook moet ik direct paracetamol slikken en koortsverlagers om de kans op koorts zoveel mogelijk te verkleinen.

Ik denk dat ik dat dan maar allemaal doe en "de prik" lekker laat voor wat 'ie is.
Voorlopig sluit ik me dus voorlopig op "op m'n berg" en ben ik niet thuis voor feestjes, bezoekjes en uitstapjes. Haha, voor zover ik daar al zin in had, want ik ben nog steeds zeer regelmating in de avond "ochtend ziek".

Laatste bezoek gynaecologe

Afgelopen donderdag moest ik voor de laatste keer naar "mijn eigen" gynaecologe.
Alles was prima in orde, geen schokkende zaken te melden. Ze deed een echo en beepje was lekker wild aan het bungy jumpen. Door dit actieve gedrag was het onmogelijk om het geslacht te bepalen. Beepje wilde niet stil liggen en hield ook de beentjes netjes gesloten, dus ertussen kijken kon niet. We weten dus nog steeds niet of er nu een croissantje aan hangt, of niet.
"Croissantje"??? Ja, dat komt zo:
We spraken in het begin van de zwangerschap met de meiden over wat het zou worden en wat hun voorkeur was. Xenya vroeg zich toen serieus af of je van een meisje alsnog een jongetje kon maken. Wij legden uit dat dat niet echt de bedoeling was en vrij ingewikkeld, maar dat er mensen bestaan die zich anders voelen dat dan toch graag willen en laten doen. "Oh, was haar redenering, dus dan plakken ze er gewoon een soort van croissantje aan vast,...."

Zoals ik al zei, dit was de laatste keer bij "mijn" gynaecologe. Ik snapte het dus eerst niet helemaal,... maar nu blijkt dat zij mij de eerste 4 maanden mocht begeleiden, maar dat ik daarna moet kiezen voor een sage-femme of een dokter in het ziekenhuis. Een sage-femme is een verloskundige of vroedvrouw en het verschil met een dokter is het uurtarief. De dokters in het hôpital rekenen al snel 100 euro per consult, terwijl een sage-femme het voor pakweg 40 euro doet. Daarbij hebben de dokters veel minder tijd voor je, want die willen natuurlijk omzet draaien en geen tijd verspillen met kwaaltjes, pijntjes en ditjes en datjes.
Wel, we gaan het allemaal beleven!!!

Anti Kell (KEL1)

Ik wil toch nog even terugkomen op het "anti Kell" fenomeen.
Zojuist heb ik toch maar de gynaecologe gebeld om te vragen "hoe en wat". Ik kreeg de assistente, want de dokter zelf was natuurlijk bezig met een patient. Er is een brief naar me onderweg met uitleg, maar ik denk dat daar hetzelfde in zal staan als op het resultaat van het laboratorium, en wel: Nu elke maand bloed laten prikken en vanaf 20 weken, elke 15 dagen. Ook vertelde ze me dat je vanaf de 5de maand begeleid wordt door een dokter in het ziekenhuis of door een vroedvrouw (sage femme). De volgende keer in september is het dus de laatste keer dat ik bij de praktijk van de gynaecologe in Vichy kom.
Ik heb nog wat meer info op internet gevonden. Het is een heel verhaal en er is ook een behoorlijk "misschien, mogelijk, als, indien, dan" gehalte, maar ik weet inmiddels wel dat het bloed van de vader in Frankrijk niet gecontroleerd wordt. Nouja, ik wacht de brief van de gynaecologe af en als ik weer naar het ziekenhuis moet, moet ik alle uitslagen van het laboratorium meenemen. Wordt vervolgd,.....

Irregulaire antistoffen
Normaal zijn irregulaire antistoffen niet in het bloed aanwezig. Deze antistoffen ontstaan na een bloedtransfusie, maar kunnen ook voorkomen na een eerdere zwangerschap. In een enkel geval is het niet duidelijk waarom ze aanwezig zijn. Sinds een aantal jaar wordt regelmatig gecontroleerd of deze irregulaire antistoffen aanwezig zijn. Dit gebeurd aan het begin van de zwangerschap.

Er zijn antistoffen tegen de bloedgroepen A en B en tegen rhesusfactor (D). Er zijn nog vele andere bloedgroepen waartegen antistoffen kunnen bestaan. Het is mogelijk irregulaire antistoffen tegen verschillende van deze bloedgroepen te hebben, maar meestal is slechts 1 soort aanwezig. Men geeft ze soms met letters weer, zoals c, C, e, E, s, S, en soms met namen van mensen bij wie deze antistoffen voor het eerst zijn ontdekt, zoals Duffy (Fy), Hofman, Hovekamp, Kell (K) of Kidd (Jk).

Irregulaire antistoffen van de zwangere vrouw komen tijdens de zwangerschap via de placenta bij de baby terecht. Gelukkig hebben niet alle irregulaire antistoffen gevolgen voor de baby, maar sommige kunnen het bloed van de baby geleidelijk afbreken, waardoor het na de geboorte meer kans heeft om geel te worden. Het kan ook voorkomen dat er tijdens de zwangerschap, bloedarmoede ontstaat bij de baby. Of irregulaire antistoffen gevolgen hebben voor de baby, hangt af van hun werkzaamheid en de mogelijke bloedgroep van de baby.

Van sommige antistoffen is bekend dat zij meer neiging hebben het bloed van de baby af te breken dan andere antistoffen. Van de antistoffen tegen K (Kell), c en E is bekend dat zij nogal eens aanleiding geven tot bloedafbraak van het kind. Antistoffen tegen e, Fy, C, Jk, S en s hebben een zwakke werking en weinig neiging het bloed van de baby af te breken. Andere antistoffen (met uitzondering van rhesus(D)-antistoffen) hebben over het algemeen een nog zwakkere werking en daarmee geen gevolgen voor de zwangerschap.

De bloedgroep van de baby is afhankelijk van uw bloedgroep en de bloedgroep van de vader van de baby. Als voorbeeld nemen we hier een vrouw die Kell-negatief is (zij heeft, zoals de meeste mensen, geen Kell-factor). Door een bloedtransfusie in het verleden met bloed van iemand die Kell-positief was (die de Kell-factor wel had) heeft deze vrouw antistoffen gemaakt tegen de Kell-factor.

Wanneer nu de vader van de baby ook de Kell-factor mist De kans hierop is erg groot), dan zal de baby Kell-negatief zijn en kunnen de antistoffen voor de baby geen kwaad. Is bij de vader de Kell-factor wel aanwezig, dan kan de baby de Kell-factor van de vader erven. Hoe groot deze kans is, hangt weer af van de vraag of de Kell-factor bij de vader op 1 of 2 genen aanwezig is. Bij aanwezigheid van 2 genen, is de kans op overerving 100 procent. Bij aanwezigheid van 1 gen, is de kans 50 procent.

Wanneer er bij de zwangere vrouw irregulaire antistoffen worden gevonden, wordt eigenlijk altijd het bloed van de partner onderzocht om de bloedgroep te bepalen. De vrouw zal worden doorverwezen naar een gynaecoloog en deze zal de uitslagen bespreken met de vrouw en de partner. Aan de hand van de bloeduitslagen word bekeken welke bloedgroep de baby mogelijk kan hebben. De gynaecoloog zal bespreken of de antistoffen gevolgen kunnen hebben voor de baby. Wanneer er kans bestaat dat de antistoffen het bloed van de baby kunnen afbreken zal er extra onderzoek plaatsvinden.

Er word een bloedonderzoek gedaan. Dit is een ADCC-test, dit onderzoek kan voorspellen hoe groot de kans is dat het bloed van de baby wordt afgebroken. Helaas is het onderzoek niet altijd even betrouwbaar en daarom volgt meestal ook een echoscopisch onderzoek om te zien of er bij de baby al tekenen zijn van bloedarmoede. Mochten deze onderzoeken geen afwijkingen opleveren, mag de vrouw gewoon op de uitgerekende datum bevallen.

Zijn er wel aanwijzingen dat het bloed van de baby wordt afgebroken, dan kan de gynaecoloog adviseren om de bevalling vóór de uitgerekende datum in te leiden. In een heel enkel geval is er sprake van zeer ernstige bloedafbraak (en bloedarmoede). Dan is er een bloedtransfusie bij de baby in de baarmoeder. De kans is wel erg groot dat de baby op de couveuse afdeling wordt opgenomen, ter observatie of voor behandeling onder een blauwe lamp. Een enkele keer is het nodig de baby opnieuw bloed te geven (wisseltransfusie).

12 weken echo

Gisteren de 12 weken echo gehad!
We hadden om 14h00 een afspraak en waren keurig op tijd. Er werd een dossier opgemaakt door een secrataresse en ik moest papieren ondertekenen waarmee ik verklaarde op de hoogte te zijn van het feit dat de uitslag van deze echo en navolgende echo's geen garantie is op een gezond kind.
Soms lijkt het hier wel Amerika! (en niet alleen op medisch gebied) Alle verantwoordelijkheid wordt zoveel mogelijk afgeschoven en als er iets aan de hand is dreigt men meteen met een rechtzaak, maar dit terzijde.
Via de ziektekosten verzekering had ik ook al een heel boekwerk opgestuurd gekregen met formulieren en stickers voor allerlei onderzoeken en periodes, dus ik kan nu bijna een apart bureautje beginnen om dit allemaal bij te houden en op te bergen. Voor de zekerheid neem ik alle paperassen ook maar steeds mee als ik iets medisch ga doen, dus een aktetas is binnenkort ook geen overbodige luxe :) want m'n handtas kan dit volume niet meer aan!!!
Wel, terug naar het hôpital: De dokter liet even op zich wachten, want er was een spoedgeval tussendoor gekomen, maar voor 3-en waren we eindelijk aan de beurt.
De echo heeft in totaal een minuut of 10 in beslag genomen en de resultaten waren allemaal goed. De foetus is 6,5 cm groot en heeft een harslag van 152 slagen per minuut. Twee armpjes, twee beentjes, voetjes van 11,4 mm en alles beweegt. De rugwervels en ook het hoofdje zijn goed gesloten. De nekplooimeting was ook volgens de norm, dus om de kans op Down-syndroom te bepalen, hoef ik nu alleen nog maar een bloedonderzoek te laten doen over een kleine 3 weken. De uitslag van het bloed, mijn leeftijd en het resultaat van de nekplooimeting zullen dan het kans percentage bepalen.
Ook is gisteren de exacte leeftijd van de foetus bepaald en die blijkt twee dagen ouder te zijn als waar we vanuit waren gegaan. De uitgerekende datum is nu dan ook vastgesteld op 12 maart.
Toen we klaar waren en alle papieren en statistieken waren ingevuld, kreeg ik het hele dossier, inclusief de echo foto's mee naar huis. Weer een map erbij dus op de stapel!
De volgende officiële echo in het ziekenhuis staat gepland voor 6 november, dan kunnen ze ook zien of het een jongetje of meisje is. 24 september moet ik weer naar mijn eigen gynaecologe.
De uitslag van het nadere bloedonderzoek vanwege de Kell-waarde is ook binnen. Ik moet nog wachten op een officiële uitleg van de gynaecologe, maar op het laboratorium formulier staat aangegeven dat de waarde gering is maar wel in de gaten gehouden moet worden. Vanaf 20 weken moet er elke 15 dagen bloedonderzoek worden gedaan. (zie ook de uitleg onderaan DIT bericht)
Verder gaat alles goed. Geen bekkenproblemen, maar nog steeds misselijk. Overdag gaat het beter, maar 's avonds, voor, tijdens en na het eten, is het een drama. Het heeft één voordeel: ik ben 3 kilo afgevallen!!!

Vakantie!

Niet veel schokkends te melden,.... Nog steeds bijna de hele dag misselijk. Heel vervelend, ik hoop dat het snel over is.
Wij hebben nu ook vakantie. Ik kan dus rustig aan doen. Er zijn vrienden op bezoek en elke ochtend gaan ze naar de bakker en zetten ze een heerlijk ontbijt klaar, kompleet met croissantjes, chocoladebroodjes, gekookte eitjes, vers stokbrood en jus d'orange. Heerlijk, wat een verwennerij!!! Het is nog steeds behoorlijk warm, dus we liggen veel in de tuin en bij het zwembad. Morgen gaan we OP vakantie. 2 weken richting Cahors, met z'n viertjes. Lekker om er dan écht even uit te zijn. Tot over twee weken!!!

Kwaaltjes

Hoewel het reuze meevalt met hoeveelheid kwaaltjes is de hele dag misselijk zijn geen pretje. Het maakt niet uit wat ik eet, in welke volgorde, meteen na het wakker worden of pas na het douchen, ik ben gewoon de hele dag misselijk. Zelfs als ik 's nachts wakker lig ben ik misselijk. Gelukkig hoef ik niet daadwerkelijk te kotsen, maar loop ik de hele dag te boeren en te koren. Bij het openen van de koelkast, de vuilnisbak of de afwasmachine, maar ook als ik aan eten denk of net voordat ik m'n eerste hap in m'n mond stop.
Ik hou mezelf maar voor dat het tijdelijk is en dat het snel overgaat.
Tenslotte heb ik, gelukkig, knock knock knock even afkloppen, geen last meer van m'n bekken. De band ligt dus voorlopig weer in de kast.
En,... het is lekker weer hier, dus: rokjes tijd. Ik heb al drie weken geen spijkerbroek meer aangehad. Ik ben nog niets aangekomen, eerder afgevallen, maar alles zit anders en lijkt te knellen. Dus lange leve "rokjes weer", ik hoop dat de zon lekker blijft schijnen!!!

Eerste echo

Gisteren een bezoek gebracht aan de gynaecologe. Ze was blij verrast ons zo snel weer te zien met een positief resultaat. Eerst moest er het nodige papierwerk worden ingevuld. Ze trok haar receptenblok tevoorschijn en begon driftig te pennen. Ze had, net als ik, ondertussen ook alle uitslagen van het laboratorium ontvangen. Eind augustus moet ik weer bloed laten prikken, het standaard verhaal: toxplasmose, suiker, listeria, rode hond etc.
Over één ding was ze echter niet zo te spreken: ik blijk een irregulaire antistof bij me te dragen: Kell. De uitslag was heel gering, maar toch genoeg om een recept uit te schrijven voor nader onderzoek. Ik weet nog niet precies wat voor gevolgen het kan hebben, dat wordt duidelijker als de uitslag van het nadere bloedonderzoek er is. Hieronder staat nog wat meer informatie.

Ze vulde ook nog een "declaration de grossesse" in. Dit moet ik opsturen naar de verzekering en de CAF (de instantie die de kinderbijslag regelt). In Frankrijk krijg je namelijk tijdens je zwangerschap een geboortepremie à € 863,79 uitgekeerd. Kun je alvast kleertjes, luiers en een kinderwagen kopen :)
Toen was het tijd voor de echo, daar had ik toch wel naar uitgekeken.
Ons beepje doet het tot nu toe netjes volgens de regels en zit goed in de baarmoeder. De uitgerekende datum klopt ook, dus ik hoef niets bij te stellen of aan te passen. Beepje is 10 mm groot, de vruchtzak 28 mm, het hartje klopt en dit is de foto:

Irregulaire antistoffen zijn normaliter niet in het bloed aanwezig. Ze ontstaan na een bloedtransfusie, maar kunnen ook voorkomen na een eerdere zwangerschap. Soms is het onduidelijk waarom ze aanwezig zijn. Vanaf 1 juli 1998 wordt geadviseerd in het begin van de zwangerschap te controleren of irregulaire antistoffen aanwezig zijn. Hebt u geen irregulaire antistoffen, dan zijn geen verdere maatregelen nodig. Hebt u wel irregulaire antistoffen, dan is soms extra controle tijdens de zwangerschap gewenst.

We noemden boven al antistoffen tegen de bloedgroepen A en B, en tegen de rhesusfactor (D). Daarnaast zijn er nog zeer veel andere bloedgroepen waartegen antistoffen kunnen bestaan. Deze worden irregulaire antistoffen genoemd. Men geeft ze soms met letters weer, zoals c, C, e, E, s, S, en soms met namen van mensen bij wie deze antistoffen het eerst zijn ontdekt, zoals Duffy (Fy), Hofman, Hovekamp, Kell (K) of Kidd (Jk). Het is mogelijk irregulaire antistoffen tegen verschillende van deze bloedgroepen te hebben, maar meestal is slechts één soort aanwezig.

Irregulaire antistoffen hebben geen gevolgen voor uw gezondheid. Wel krijgt u een zogenaamde bloedgroepenkaart. Hierop staat vermeld welke antistof u hebt. Mocht u ooit een bloedtransfusie nodig hebben, toon dan deze kaart. U krijgt dan bloed dat niet door de antistoffen wordt afgebroken.

Irregulaire antistoffen van de moeder komen tijdens de zwangerschap via de placenta bij het kind terecht. Niet alle irregulaire antistoffen hebben gevolgen voor het kind, maar sommige kunnen het bloed van de kind geleidelijk afbreken, waardoor het na de geboorte meer kans heeft om geel te worden. In zeldzame gevallen ontstaat tijdens de zwangerschap bloedarmoede bij het kind.

Of irregulaire antistoffen gevolgen hebben voor uw kind, hangt af van hun werkzaamheid en de mogelijke bloedgroep van uw kind.

Deze informatie van NVOG is hier volledig terug te vinden.

Vergeetachtig

Ik ben zo nu en dan vergeetachtig, maar deze dag sloeg alles.
Nadat ik in eerste instantie m'n potje was vergeten, ben ik nog twee keer fout gereden op plaatsen waar ik feilloos de weg ken. Het hoogtepunt kwam bij Leclerc.
Ik stond de tassen in de auto te laden toen er twee jongemannen op me afkwamen, type "gitan" (zigeuner). Zwart haar, in en in zongebruind, spijker kniebroek, kettingen, zonnebril en bloot bovenlijf. "Hé, ben je een tas vergeten?" vroegen ze. Ik keek lichtelijk verward op en zei iets in de trent van "Uh, weet ik niet, hoezo?" Bleek dat ze aan mijn karretje dezelfde blauwe tas zagen hangen als die nog bij de kassa stond, vol met boodschappen. Ik heb ze vriendelijk bedankt en Caya snel terug naar de kassa gestuurd om de tas op te halen.
Toen werd het hoog tijd om naar huis te gaan, voordat ik nog meer blunders zou begaan,....

Bloedprikken enzo

Gisteren eindelijk naar het laboratorium geweest.
Vlak voordat ik wegging, ik zat al in de auto, bedacht ik me dat ik het potje dat ze me hadden meegegeven nog niet had volgepiest. Deur weer van slot, naar de badkamer en het potje gevuld. Okee, nu konden we gaan.
Bij het lab moest ik heel lang wachten voordat ze me eindelijk opriepen.
Eerst prikten ze links voor een stuk of 8 buisjes die op de verwijzing van de gynaecologe stonden, en daarna kwam er een andere verpleegster die me nog eens rechts ging prikken voor de "zwangerschapskaart". Ik snap nog steeds niet waarom een ander dat moest doen en waarop het niet uit hetzelfde "gat" kon, maargoed. Ruim een half uur later stond ik dus met twee witte proppen op m'n armen weer buiten.
Ze controleren hier zo'n beetje alles wat je maar kunt bedenken: toxoplasmose, listeria, suiker, chlamydia, rode hond, natuurlijk HcG en nog wat andere zaken.
De zwangerschapskaart is een kaart waarop alle gegevens staan die nodig zijn in geval van nood. Zoals naam, adres, en bloedgroep. De resultaten worden naar de gynaecologe en naar mijzelf gestuurd, dus je bent zelf ook meteen van alles op de hoogte zonder geheimzinnig gedoe.
Ik moest nuchter zijn, dus toen ik tegen 11-en weer in de auto zat heb ik eerst m'n chocolade broodje naar binnen gewerkt dat ik even daarvoor bij de bakker had gekocht. De rest van de ochtend bleef ik een beetje weeïg en flauw, dus nadat ik m'n lijstje in de stad had afgewerkt en voordat ik aan de boodschappen race bij Leclerc begon zijn we neergestreken bij MacDo. De meiden vonden dit natuurlijk helemaal niet erg en het was inmiddels al 12 uur geweest, dus tijd voor de lunch!!! Het was bloedheet in Vichy, 33 graden, dus de airco van MacDo was ook erg aangenaam en verkoelend.
Op de terugweg nog even snel langs de pharmacie gegaan voor nieuwe foliumzuur tablettjes. Die krijg je hier, mét recept, gratis.

Blèh!!!

Oh, getverderrie, wat ben ik misselijk!!!
Vanochtend vroeg opgestaan om m'n schoonmoeder uit te zwaaien, en daarna begon het. Om 8h00 ben ik maar weer terug naar bed gegaan om er rond 10h00 pas weer uit te komen. Toen wat gegeten, maar het helpt niet echt.
Heb geen zin of puf maar moet zoveel.
Het liefst zou ik in de hangmat gaan liggen en er pas vanavond uitkomen om dan naar bed te gaan. Maar ik pep mezelf maar een beetje op: Kop op, het hoort erbij!!!

Auw!

Vanaf dinsdag heb ik het weer. Ik dacht eerst nog dat het kwam omdat ik maandagavond veel en lang gestaan had. Na een rustige dag en een goede nachtrust zou het vast wel overgaan, dacht ik. Woensdag had ik het nog steeds en donderdag en vrijdag werd het, helaas, ook niet minder, eerder erger: bekkenpijn.
Tijdens m'n eerste zwangerschap kreeg ik het na een maand of 5, bij de tweede zwangerschap een stuk sneller, volgens mij al in de tweede maand. En nu dus na 5 weken al.
Een pijnlijke plek in m'n onderrug en bil, die uitstraalt naar m'n been. Als ik zit of lig, heb ik, gelukkig, nergens last van. Wel heb ik "startpijn", dus bij het opstaan uit een stoel of uit bed, of bij het beginnen van een handeling. Iets pakken, lopen, iets optillen etc. Pijn is vermoeiend en het lijkt wel alsof het je niet meer loslaat.
Gisteren heb ik m'n bekkenband weer opgezocht. Het is alles behalve charmant, maar het helpt wel. De band zit straks om m'n heupen en is van elastisch materiaal dat met klitteband te verstellen is. De band ondersteunt eigenlijk de banden van het bekken die verweken, en houdt zo het bekken stevig bijeen zodat de verschillende bot- en kraakbeendelen niet kunnen bewegen ten opzichte van elkaar.
Verder heb ik weinig kwaaltjes. Soms een kleine vaag van misselijkheid, maar niet noemenswaardig. Wel zo nu en dan een alles overheersende vermoeidheid, maar daar is zo nu en dan makkelijk aan toe te geven.

Hier een stukje uit de folder van de NVOG:

WAT IS BEKKENPIJN EN BEKKENINSTABILITEIT?
Er zijn drie benamingen voor deze klachten in omloop, die men nogal eens door elkaar gebruikt:
bekkenpijn, bekkeninstabiliteit en symfysiolyse.
Symfysiolyse betekent letterlijk het oplossen (lyse) van de verbinding (symfyse) tussen de twee schaambeenderen. In werkelijkheid lost deze verbinding niet echt op, maar wordt zij weker en
rekbaarder. De term symfysiolyse is eigenlijk alleen van toepassing bij een extreem losse verbinding
tussen de twee schaambeenderen. Echte symfysiolyse komt zeer zelden voor.
Bekkenpijn wordt veroorzaakt door instabiliteit van het bekken. Naarmate het bekken instabieler is
kunnen de pijnklachten en de functiebeperking ernstiger zijn.

BOUW VAN HET BEKKEN
Het bekken is samengesteld uit verschillende botten: aan de rugzijde het heiligbeen (sacrum), aan
beide zijkanten een darmbeen (os ilium) en aan de voorzijde onderin de buik de schaambeenderen.
Het heiligbeen vormt het onderste deel van de wervelkolom. Aan de achterzijde van de rug is dit
heiligbeen beiderzijds verbonden met het darmbeen. Deze verbinding noemt men het sacro-iliacale
gewricht, vaak afgekort als S-I-gewricht. Deze gewrichten bevinden zich laag op de rug ter plaatse
van de twee kleine kuiltjes aan weerszijden van de wervelkolom. Het schaambeen is de voortzetting
van het darmbeen naar de voorkant van het lichaam. De symfyse is de verbinding tussen de
schaambeenderen midden-onder in de buik.
De verbindingen tussen de verschillende onderdelen van de bekkenbeenderen in de symfyse en in
het S-I-gewricht bestaan uit kraakbeen. Rond deze verbindingen zijn er elastische banden en kapsels
om ze te verstevigen. In de zwangerschap worden deze verbindingen soepeler en rekbaarder. Dit
kan gezien worden als een voorbereiding op de bevalling: hierbij moet immers een kind door het
bekken naar buiten komen. Een bekken dat minder star is en een beetje 'meegeeft' is hierbij
behulpzaam. Het proces van versoepeling van de verbindingen tussen de bekkenbeenderen maakt
dat deze beweeglijker worden ten opzichte van elkaar. Dit geeft soms pijnklachten.

Klik hier om de hele folder te lezen

Post

Ha, leuk, gisteren en vandaag de eerste "baby-post" ontvangen. Een kaartje en van m'n moeder twee slabbetjes en het lijstje van de Hema over wat er allemaal in "baby's uitzet" behoort te zitten. Altijd handig!!!
De meisjes (11 en 8) zijn er ook steeds meer mee bezig.
De oudste vroeg zich af hoe dat nu toch allemaal precies zo is gekomen,.... Ze had op school wel iets geleerd over voorplanting bij zoogdieren, maar hoe het sperma bij het eitje kwam, daar was juf verder niet op ingegaan.
Ik heb dus ondertussen ook maar een boekje over seksuele voorlichting voor pubers besteld, kan ze dat haarfijn uitpluizen en ontdekken. De jongste heeft m'n zojuist aangekomen zwangerschapsagenda ingepikt en tekent alle plaatjes na in haar schetsboek.

Tijd voor je tukkie, Bert

4 weken en .. dagen is nog zo vaag, maar nu ondertussen dus 5 weken en 1 dag. Klinkt al een stuk beter :) Ik zou zeggen: maand 2 is officieël ingegaan!
Na een zeer vermoeiende donderdag en vrijdag, heb ik zaterdag toegegeven en mijn eerste middagtukkie gedaan. Het beviel zo goed dat ik er zondag ook maar aan toegegeven heb.

Eerste afspraken

De eerste twee afspraken staan genoteerd.
Eind juli mag ik naar de gyneacologe. Ze verontschuldigde zich dat het "dan pas" kon, want vanaf dit weekend is ze met vakantie. Ik vind het heel acceptabel hoor, de eerste afspraak bij 7 weken, menig Nederlandse zal hier jaloers op zijn.
Ik ben gisteren ook bij het laboratorium langs geweest. Helaas ik moest nuchter zijn en dat wist ik niet. Haha: Mevrouw, ik drink niet meer hoor, ben al 4 hele dagen nuchter :)
Ik kreeg meteen een steriel potje mee om een ochtendplasje in te doen en mag terugkomen wanneer ik wil. Denk dat ik dat volgende week dan maar ga doen, het lab is niet om de hoek en de agenda is behoorlijk bezet de komende paar dagen.
De assistente van de gyneacologe zei me dat ik ook meteen een afspraak bij het ziekenhuis moest maken voor de 12 weken echo. Heel Frankrijk draait in juli en augustus op halve krachten vanwege de vakantie, dus het was zaak snel een afspraak te plannen, anders was er misschien geen plek meer.
"Wanneer was uw laatste menstruatie?" vroeg de secretaresse van het ziekenhuis. Ze rekende uit in welke week ik langs zou moeten komen en noemde een datum. "Sorry, dan kan ik niet, in deze week zijn we nog op vakantie."
Tja, nu hadden we een groot probleem, want ik moest toch écht in DIE week langskomen. Dus nogmaals: "... maar dan ben ik op vakantie" Diepe zucht,... vooruit dan maar, u mag een weekje later komen. Oef,... fijn dat ze zo meegaand zijn :)
Wel, de eerste officiële 12 weken echo staat dus gepland voor 2 september.
Inmiddels ben ik erachter dat ik mijn "slechte uurtjes" tussen 11 en 1 heb. Op de een of andere manier ben ik dan ietwat afwezig, lichtelijk misselijk en moet ik moeite doen voor de buitenwereld om "normaal" over te komen. Woensdag tijdens een RDV met de boekhouder zat iedereen me aan te kijken van "voel je je wel goed" "snap je wat ik zeg" etc. Zelfs mijn Lief vroeg achteraf of ik er wel "bij" was. Met een plakje ontbijtkoek en wat te drinken lijkt het iets beter te gaan rond die tijd, maar het afwezige gevoel blijft.
En,... gisteren was het boodschappendag, dus ik heb twee flessen Orangina aan mijn chariot toegevoegd!!!

Eerste verschijnselen

Het blijft een wonder, maar we zijn een beetje van het nieuws bekomen. Toch is het heel knap; 35 jaar en meteen in de eerste ronde zwanger, dat overkomt helaas niet iedereen.
Achteraf gezien blijken mijn vermoedens toch waarheid, maar dan denk je al snel dat je iets denkt te voelen en dat het misschien de wens van de gedachte is.
Afgelopen donderdag was ik bij vlagen duizelig, heb ik sindsdien last van lichtelijke obstipatie en vanaf zondag heb ik een bijna onbedwingbare trek in sinas/orangina. Helaas hebben we het niet in huis, dus kan ik niet toegeven aan deze drang. En om nou speciaal boodschappen te gaan doen voor een fles prik, nee, dat gaat me ook iets te ver.
Vanmiddag ga ik de gyneacologe bellen voor een afspraak. In Frankrijk zijn vroedvrouwen en verloskundigen erg schaars en niet gangbaar. Ik vind het prima, ik ben niet zo voor een thuisbevalling, laat mij maar lekker naar het ziekenhuis gaan.
Het formulier om bloed te laten prikken heb ik al in huis, dus ik kan van de week ook (zonder afspraak) langs het laboratorium.

Positief

Pfff, ik kan het nog niet geloven, maar er zijn toch echt twee roze strepen op de test zichtbaar. Het is nog pril, dus voorlopig blijf ik nog maar even "anoniem" op deze blog.