Sinds afgelopen weekend houdt Jetje zich een beetje rustig. Naar mijn idee té rustig, dus ik heb er vanochtend maar een telefoontje aan gewaagd, ik maakte me toch wel een beetje ongerust.
In plaats van morgen een CTG-scan te krijgen, mocht ik vandaag dus al komen.
Eerst moest ik ruim drie kwartier op de verloskundige wachten en daarna moest ik bijna drie kwartier aan de CTG-scan liggen. Deze was helemaal goed. Voor de zekerheid werd er ook nog maar een echo gemaakt. Ook deze was goed. Jetje heeft nog genoeg vruchtwater, d'r hartje klopt goed, ze ligt in de juiste houding en de placenta is ook nog steeds in goede conditie.
Helaas is ze nog steeds geen millimetertje ingedaald en ook is de baarmoedermond nog strak en gesloten. Nog geen groen licht dus om in te leiden.
Weer een week afwachten dus, maar dat geeft ook wel een rustig gevoel. Ik hoef nu niet meer de deur uit deze week. Alleen nog even het chalet schoonmaken voor de volgende gasten, ik heb nog één afspraak staan met de boekhouder en een paar bureau klusjes te doen. Verder ga ik me denk ik maar eens écht gedragen alsof ik ruim 37 weken zwanger ben, een beetje rustig aan dus!!!
Weblog over de belevenissen rondom zwangerschap, geboorte en jonge kinderen van een Nederlands gezin in Frankrijk.
maandag 22 februari 2010
dinsdag 16 februari 2010
Medische molen
Zo, ik heb m'n punten wel gehaald voor deze week!!! Afgelopen dinsdag de gynaecoloog, vrijdag de anesthesist, gisteren de endocrinoloog en vandaag weer een ritje naar het ziekenhuis.
Als eerste de endocrinoloog: Eigenlijk zou ik weer een glucose test moeten ondergaan, daar ze die vorige eigenlijk niet goed hebben uitgevoerd. Ik had tijdens het wachten meerdere keren geprikt moeten worden, want met deze uitslag kunnen ze niet zoveel. Daar ik nog maar 2 à 3 weken te gaan heb, is dat eigenlijk een beetje onzin, want tegen de tijd dat de uitslag goed en wel binnen is en ik weer op afspraak kan komen is Jetje waarschijnlijk al geboren.
Ik heb ook een dieet meegekregen, maar ik vrees dat als ik me daar nu aan ga houden, ik zo 5 kilo zal groeien. Mens, wat een hoeveelheden staan daarop zeg!!! En zo uitgebreid!!! Tja, tussen de middag gewoon een broodje eten kennen de Fransen niet. Ze schrijft dan ook een kompleet diner voor, en 's avonds natuurlijk weer!!!
Nouja, na de zwangerschap moet ik weer bij haar terugkomen en dan gaat ze zich alsnog op de suiker storten en kijken hoe het er dan voorstaat.
Zoals in het vorige berichtje al geschreven: ik moet me elke week melden voor de "monito". Ik had geen idee wat ik me erbij voor moest stellen, mede omdat ze het als eerste hadden voorgeschreven als "monito pour diabète". Vanochtend belde ik dus braaf tussen acht en half negen op om te zeggen dat ik me moest melden. Ik kreeg een afspraak voor 10h30 en ik moest me melden bij de "salle de naissance". Ha, dit klonk wel erg echt!!! De geboorte afdeling!!! Dat is het einddoel, dacht ik bij mezelf.
Wel, ik moest door een beveiligde deur. Je komt de salle de naissance niet zomaar op!!! Er hing een intercom bel naast een deur met daarop een briefje dat je je hier moest melden. Ik drukte dus braaf op het belletje en aan de andere kant werd er "opgenomen". Ik zei mijn naam en na wat gerommel aan de andere kant van de deur, ging 'ie open.
In een soort tussen halletje met een paar stoelen, een wastafel en een vuilnisbak, kreeg ik een paar blauwe plastic hoesjes over m'n schoenen, daarna mocht ik verder mee de afdeling op.
Ik kwam terecht in een typische ziekenhuiskamer met een behandel bed/tafel. 4 Jonge meiden in groene pakjes vulden de kamer. Nr. 1 nam m'n temperatuur op en zei dat ik even in het potje moest plassen. Nr. 2 bleek de verloskundige en nr. 3 en 4 waren stagaires.
Na het plasje moest ik plaatsnemen op het bed/tafel en voelde de verloskundige m'n buik, toucheerde ze me en maakte ze alles klaar voor een CTG-scan. Toen alles was aangebracht vroeg ze of ik confortabel lag, gaf ze me het kastje voor als er iemand bij me moest komen en verlieten ze allemaal de kamer.
Een half uur moest ik zo blijven liggen. De ene "dop" registreerde Jetje d'r hartje, wat ook te horen was al die tijd, en de andere "dop" registreerde de activiteit van de baarmoeder.
Ondertussen hadden ze ook contact gehad met Dr. Fallouh, de gynaecoloog, en het bleek dat hij een gaatje vrij had. Hij wilde van de gelegenheid gebruik maken om meteen de groeiecho te doen die ze eigenlijk voor 02/03 op het programma hadden staan.
Na de CTG-scan moest ik dus door naar Dr. Fallouh. Hij maakte een uitgebreide echo en kwam tot de conclusie dat Jetje maar liefst 3600 gram weegt!!! Aangezien een baby in dit stadium zo'n 200 à 250 gram per week groeit, is het dus aannemelijk dat ze met 40 weken de 4½ kilo heeft bereikt. Voor de zekerheid werd ik ook nog eens door Dr. Fallouh getoucheerd, want hij wilde weten hoe het er voor stond met de baarmoeder mond. Zodra deze verweekt wil hij de bevalling inleiden, maar zoals het er nu voor staat, gaat dat nog niet. De baarmoedermond is nog lang, hard en gesloten. En om het opwekken te doen slagen, zonder dat het te lang duurt en te vermoeiend is, moet alles al wel een beetje verweekt zijn.
Volgende week moet ik me dus weer melden voor een CTG-scan.
Hierna heb ik m'n medische rondje afgesloten met nog maar weer eens een bezoekje aan het laboratorium, want ik had weer een nieuw receptje dat uitgevoerd moest worden en tot slot nog even langs de pharmacie.
Toen had ik het wel gehad en was ik blij dat ik weer naar huis kon.
Als eerste de endocrinoloog: Eigenlijk zou ik weer een glucose test moeten ondergaan, daar ze die vorige eigenlijk niet goed hebben uitgevoerd. Ik had tijdens het wachten meerdere keren geprikt moeten worden, want met deze uitslag kunnen ze niet zoveel. Daar ik nog maar 2 à 3 weken te gaan heb, is dat eigenlijk een beetje onzin, want tegen de tijd dat de uitslag goed en wel binnen is en ik weer op afspraak kan komen is Jetje waarschijnlijk al geboren.
Ik heb ook een dieet meegekregen, maar ik vrees dat als ik me daar nu aan ga houden, ik zo 5 kilo zal groeien. Mens, wat een hoeveelheden staan daarop zeg!!! En zo uitgebreid!!! Tja, tussen de middag gewoon een broodje eten kennen de Fransen niet. Ze schrijft dan ook een kompleet diner voor, en 's avonds natuurlijk weer!!!
Nouja, na de zwangerschap moet ik weer bij haar terugkomen en dan gaat ze zich alsnog op de suiker storten en kijken hoe het er dan voorstaat.
Zoals in het vorige berichtje al geschreven: ik moet me elke week melden voor de "monito". Ik had geen idee wat ik me erbij voor moest stellen, mede omdat ze het als eerste hadden voorgeschreven als "monito pour diabète". Vanochtend belde ik dus braaf tussen acht en half negen op om te zeggen dat ik me moest melden. Ik kreeg een afspraak voor 10h30 en ik moest me melden bij de "salle de naissance". Ha, dit klonk wel erg echt!!! De geboorte afdeling!!! Dat is het einddoel, dacht ik bij mezelf.
Wel, ik moest door een beveiligde deur. Je komt de salle de naissance niet zomaar op!!! Er hing een intercom bel naast een deur met daarop een briefje dat je je hier moest melden. Ik drukte dus braaf op het belletje en aan de andere kant werd er "opgenomen". Ik zei mijn naam en na wat gerommel aan de andere kant van de deur, ging 'ie open.
In een soort tussen halletje met een paar stoelen, een wastafel en een vuilnisbak, kreeg ik een paar blauwe plastic hoesjes over m'n schoenen, daarna mocht ik verder mee de afdeling op.
Ik kwam terecht in een typische ziekenhuiskamer met een behandel bed/tafel. 4 Jonge meiden in groene pakjes vulden de kamer. Nr. 1 nam m'n temperatuur op en zei dat ik even in het potje moest plassen. Nr. 2 bleek de verloskundige en nr. 3 en 4 waren stagaires.
Na het plasje moest ik plaatsnemen op het bed/tafel en voelde de verloskundige m'n buik, toucheerde ze me en maakte ze alles klaar voor een CTG-scan. Toen alles was aangebracht vroeg ze of ik confortabel lag, gaf ze me het kastje voor als er iemand bij me moest komen en verlieten ze allemaal de kamer.
Een half uur moest ik zo blijven liggen. De ene "dop" registreerde Jetje d'r hartje, wat ook te horen was al die tijd, en de andere "dop" registreerde de activiteit van de baarmoeder.
Ondertussen hadden ze ook contact gehad met Dr. Fallouh, de gynaecoloog, en het bleek dat hij een gaatje vrij had. Hij wilde van de gelegenheid gebruik maken om meteen de groeiecho te doen die ze eigenlijk voor 02/03 op het programma hadden staan.
Na de CTG-scan moest ik dus door naar Dr. Fallouh. Hij maakte een uitgebreide echo en kwam tot de conclusie dat Jetje maar liefst 3600 gram weegt!!! Aangezien een baby in dit stadium zo'n 200 à 250 gram per week groeit, is het dus aannemelijk dat ze met 40 weken de 4½ kilo heeft bereikt. Voor de zekerheid werd ik ook nog eens door Dr. Fallouh getoucheerd, want hij wilde weten hoe het er voor stond met de baarmoeder mond. Zodra deze verweekt wil hij de bevalling inleiden, maar zoals het er nu voor staat, gaat dat nog niet. De baarmoedermond is nog lang, hard en gesloten. En om het opwekken te doen slagen, zonder dat het te lang duurt en te vermoeiend is, moet alles al wel een beetje verweekt zijn.
Volgende week moet ik me dus weer melden voor een CTG-scan.
Hierna heb ik m'n medische rondje afgesloten met nog maar weer eens een bezoekje aan het laboratorium, want ik had weer een nieuw receptje dat uitgevoerd moest worden en tot slot nog even langs de pharmacie.
Toen had ik het wel gehad en was ik blij dat ik weer naar huis kon.
vrijdag 12 februari 2010
Moeilijk geval,...
Vandaag bij de anesthesist geweest. De dokter in kwestie was een buitengewoon aardige jonge vrouw, die me alles haarfijn heeft uitgelegd.
Wel, ik ben dus een moeilijk geval. Er zijn namelijk nogal wat factoren waar rekening gehouden mee moet worden.
Alles draait om het bloed. Omdat ik de O+ ben met een irregulaire waarde Anti-Kell, oftewel hier RAI+ genoemd, is mijn bloed niet standaard op voorraad. Het moet apart besteld worden in Clermont-Ferrand, en eenmaal besteld en in Vichy aangekomen is het maar 3 dagen houdbaar. Als alles op z'n beloop wordt gelaten moeten ze dus op het moment dat ik met weeën arriveer in het ZKH nog bloed bestellen in Cl-Fd, hopende dat het dan een goed moment is waarop de bestelling nog niet vertrokken is voor die dag.
Daarbij zijn er nog een aantal zwaar meewegende factoren: het risico op een groot kind (daar de meiden ook geen veertjes waren), de zwangerschapsdiabetes die ze van de week ontdekt hebben en het feit dat ik al eens een keizersnede heb gehad.
Het lijstje leek steeds langer te worden,.... De anesthesist besloot er een collega erbij te halen en (ik had het vermoeden dat dit een dokter was die al langer als vandaag meeliep) deze besloot mijn gynaecoloog, Dr. Fallouh, op te bellen. Tijdens dit telefonisch overleg werd er besloten dat tijdens de RDV van 02/03 er aan de hand van de echo besloten zal moeten worden of Jetje daags erna met een keizersnede wordt gehaald, of ik zal worden ingeleid, of dat er toch gewacht wordt op een natuurlijke start van de bevalling. Gezien de kwestie met het bloed gaat de voorkeur uit naar optie 1 of 2, want dan kunnen ze het bloed van te voren bestellen. Tevens groeit Jetje dan niet onnodig uit de kluiten, wat er natuurlijk dik inzit, afgaande op de historie van twee "gros bébées" en de diabetes, als ze blijft zitten tot het moment dat ze zelf besluit naar buiten te komen.
Tijdens het compleet maken van het dossier werd er ook meteen bloed geprikt om nog maar even een speciale bloedkaart aan te maken en werd de notitie voor in m'n dossier, met daarin wie, wat, wanneer en waarom op mijn verzoek nog een keer extra gekopieerd om aan mijn eigen dossier toe te voegen. Mijn dossier is namelijk al eerder zoek geweest, dus vind ik het wel een fijn idee om die notitie zelf ook te hebben, voor het geval deze tijdens een spoedje niet te vinden is!!!
Toen we dit allemaal hadden gehad, heb ik voor de zekerheid nog even gecheckt hoe het nu staat met de in Frankrijk befaamde pijnstilling tijdens de bevalling, namelijk de ruggeprik.
Wel, ik mag zodra ik voet over de drempel zet met weeën direct een ruggeprik voor de ergste pijn. Het is het soort ruggeprik dat niet 100% verdoofd zoals bij bijv. een keizersnede, maar die de ergste pijn wegneemt. Ook kun je gewoon persen en dus zelf je kind ter wereld "poepen". Kijk, daar werd ik blij van. Ik zie mezelf straks al helemaal ontspannen op de verloskamer liggen met een boekje in de hand, een kopje thee op het nachtkastje en een infuus dat langzaam mijn weeën laat komen en gaan zonder dat ik er last van heb. Dat is toch de droom van iedere vrouw??!!! Ik hoef niet zo nodig stoer te zijn en helse pijnen te doorstaan als ze daar iets voor bedacht hebben om het aangenamer te maken!!!
Nu dus aftellen tot 02/03 en dan zullen we horen hoe het verder gaat verlopen. Er is in ieder geval 70% kans dat Jetje eerder gaat komen!!!
Wel, ik ben dus een moeilijk geval. Er zijn namelijk nogal wat factoren waar rekening gehouden mee moet worden.
Alles draait om het bloed. Omdat ik de O+ ben met een irregulaire waarde Anti-Kell, oftewel hier RAI+ genoemd, is mijn bloed niet standaard op voorraad. Het moet apart besteld worden in Clermont-Ferrand, en eenmaal besteld en in Vichy aangekomen is het maar 3 dagen houdbaar. Als alles op z'n beloop wordt gelaten moeten ze dus op het moment dat ik met weeën arriveer in het ZKH nog bloed bestellen in Cl-Fd, hopende dat het dan een goed moment is waarop de bestelling nog niet vertrokken is voor die dag.
Daarbij zijn er nog een aantal zwaar meewegende factoren: het risico op een groot kind (daar de meiden ook geen veertjes waren), de zwangerschapsdiabetes die ze van de week ontdekt hebben en het feit dat ik al eens een keizersnede heb gehad.
Het lijstje leek steeds langer te worden,.... De anesthesist besloot er een collega erbij te halen en (ik had het vermoeden dat dit een dokter was die al langer als vandaag meeliep) deze besloot mijn gynaecoloog, Dr. Fallouh, op te bellen. Tijdens dit telefonisch overleg werd er besloten dat tijdens de RDV van 02/03 er aan de hand van de echo besloten zal moeten worden of Jetje daags erna met een keizersnede wordt gehaald, of ik zal worden ingeleid, of dat er toch gewacht wordt op een natuurlijke start van de bevalling. Gezien de kwestie met het bloed gaat de voorkeur uit naar optie 1 of 2, want dan kunnen ze het bloed van te voren bestellen. Tevens groeit Jetje dan niet onnodig uit de kluiten, wat er natuurlijk dik inzit, afgaande op de historie van twee "gros bébées" en de diabetes, als ze blijft zitten tot het moment dat ze zelf besluit naar buiten te komen.
Tijdens het compleet maken van het dossier werd er ook meteen bloed geprikt om nog maar even een speciale bloedkaart aan te maken en werd de notitie voor in m'n dossier, met daarin wie, wat, wanneer en waarom op mijn verzoek nog een keer extra gekopieerd om aan mijn eigen dossier toe te voegen. Mijn dossier is namelijk al eerder zoek geweest, dus vind ik het wel een fijn idee om die notitie zelf ook te hebben, voor het geval deze tijdens een spoedje niet te vinden is!!!
Toen we dit allemaal hadden gehad, heb ik voor de zekerheid nog even gecheckt hoe het nu staat met de in Frankrijk befaamde pijnstilling tijdens de bevalling, namelijk de ruggeprik.
Wel, ik mag zodra ik voet over de drempel zet met weeën direct een ruggeprik voor de ergste pijn. Het is het soort ruggeprik dat niet 100% verdoofd zoals bij bijv. een keizersnede, maar die de ergste pijn wegneemt. Ook kun je gewoon persen en dus zelf je kind ter wereld "poepen". Kijk, daar werd ik blij van. Ik zie mezelf straks al helemaal ontspannen op de verloskamer liggen met een boekje in de hand, een kopje thee op het nachtkastje en een infuus dat langzaam mijn weeën laat komen en gaan zonder dat ik er last van heb. Dat is toch de droom van iedere vrouw??!!! Ik hoef niet zo nodig stoer te zijn en helse pijnen te doorstaan als ze daar iets voor bedacht hebben om het aangenamer te maken!!!
Nu dus aftellen tot 02/03 en dan zullen we horen hoe het verder gaat verlopen. Er is in ieder geval 70% kans dat Jetje eerder gaat komen!!!
woensdag 10 februari 2010
Tegenvaller
Ik baal!!! Gisteren bij de gynaecoloog geweest. Bloeddruk was weer keurig (70/120) en nog maar 8 kilo bijgekomen. Dat was het goede nieuws,....
Jetje is nog niet ingedaald, zelfs niet een klein beetje, waar ik toch wel op gehoopt had en zelfs ook dacht te voelen, want bij elke stap denk ik "nu gaat ze eruit floepen". Ze heeft blijkbaar nog volop de ruimte en denkt er nog niet aan haar warme holletje te verlaten.
Dr. Fallouh bestudeerde het dossier en was niet tevreden over de uitslag van de glucose test. Hij vroeg zich af waarom deze zo laat was gedaan,..... Tja, ik vond het wel meevallen. Ik had het recept 19/12 meegekregen en direct na de feestdagen, de test laten uitvoeren. De vorige keer dat ik bij hem was (12/01) heeft 'ie volgens mij gezegd dat het goed was. Nu vindt hij het resultaat dus te hoog (nuchter 0,95 g/l en 5,27 mmol/l en na 75 gram glucose na twee uur 1,36 g/l en 7,55 mmol/l) en moet ik de medische molen in.
Ik kreeg direct een verwijsbrief mee voor ene dokter DaCosta van de poli métabolique. De receptioniste legde me later uit waar het was en legde me tevens uit dat ik me vanaf nu ELKE week moet melden bij de monito pour diabète voor controle. Dit is een afdeling die gerund wordt door de verloskundigen (sage-femmes) en is op de kraamafdeling (maternité).
Ook wilde dr. Fallouh voor de zekerheid nog een groei echo maken binnenkort. Uiteindelijk had 'ie niet zoveel plek meer in de agenda, dus gaat 'ie dit doen tijdens de afspraak die al stond van 02/03, dit is dus over 3 weken.
Hij vroeg tussen alles door nog zo'n zes keer waarom de glucose test zo laat was gedaan,..... Ik werd er een beetje kriegel van en later, toen ik eenmaal weer in m'n auto zat, bok sjaggerijnig.
Maar voordat ik naar huis ging, moest ik dus nog naar Dr. DaCosta om een afspraak te maken. Daar kreeg ik te maken met een secretaresse die het héél vreemd vond dat Dr. Fallouh me doorverwees, omdat iedereen toch wel wist dat Dr. DaCosta afwezig was voor een paar weken. Tja, daar kon ik ook niets aan doen. Ze kopieerde m'n verwijsbrief, schreef m'n naam en nummer op en nog voordat ik thuis was, hing ze al aan de telefoon. Xenya had keurig haar nummer genoteerd, dus ik belde direct terug. Ik kreeg de naam en telefoonnummer van een dokter in Vichy en moet daar zo snel mogelijk naartoe. Ik heb meteen maar gebeld en nu staat er een afspraak voor aanstaande maandag. Het worden dus veel ritjes naar Vichy de komende tijd!!! Vrijdag nog naar de anesthesist in het ZKH, maandag naar Dr. Wahl, dan dinsdag of woensdag weer naar het hôpital voor de monito pour diabète en dan maar afwachten hoe dit zich herhaalt.
Ondertussen heb ik een beetje gegoogled en dit gevonden: (er is overigens héél veel info over, maar ik kan natuurlijk niet alles knippen en plakken)
Oja, ik heb overigens helemaal geen symptomen van ZSdiabetes en voel me gewoon, goed dus.
Wat is zwangerschapsdiabetes?
Zwangerschapsdiabetes komt voor bij 1 tot 2 procent van alle zwangere vrouwen. De aandoening treedt meestal op tijdens de 2e helft van de zwangerschap en de symptomen zijn doorgaans niet duidelijk zichtbaar. De meest duidelijke symptomen zijn:
•veel dorst
•veel plassen
•veel vruchtwater
Zwangerschapsdiabetes is een stoornis in de koolhydraatstofwisseling die tijdens een zwangerschap ontstaat of wordt ontdekt.
Doordat bepaalde zwangerschapshormonen insulineresistentie (weerstand tegen de werking van insuline) veroorzaken, treedt er tijdens de zwangerschap een verminderde glucosetolerantie op. Dat wil zeggen dat het systeem dat het glucosegehalte van het bloed regelt niet goed werkt en niet alle opgenomen glucose goed kan verwerken. In een normaal verlopende zwangerschap daalt de nuchtere bloedsuikerspiegel voor het ontbijt, door de constante afgifte van suiker aan de baby. Na het eten neemt deze bloedsuikerspiegel echter toe doordat de insuline minder goed werkt. Dit is een normaal proces wat nodig is om de baby voldoende suiker te geven voor zijn energie en vetopslag. Bij zwangerschapsdiabetes stijgt de bloedsuikerspiegel echter te hoog en is er sprake van zwangerschapssuiker. Er gaat enerzijds meer glucose naar de foetus, terwijl de moeder voor zichzelf meer vetten gebruikt als voornaamste energiebron. De moeder spaart haar glucose als het ware op voor haar kind. In de meeste gevallen verdwijnt de insulineresistentie een paar dagen na de bevalling, samenvallend met het feit dat de placenta is verwijderd, en verdwijnt ook de diabetes. Bij ongeveer 5% van de vrouwen blijft de diabetes bestaan.
Bij wie komt zwangerschapsdiabetes het meest voor?
•Wanneer diabetes in je familie voorkomt
•Wanneer een eerder kind een hoog geboortegewicht had (meer dan 4 kg)
•Wanneer je bij een eerdere zwangerschap zwangerschapsdiabetes gehad hebt
•Wanneer je overgewicht hebt
•Wanneer je ouder bent dan 35 jaar
•Wanneer je eerder een miskraam hebt gehad
•Wanneer je bloeddruk hoger is dan gemiddeld
Wat zijn de risico’s voor moeder en kind?
De verhoogde bloedsuikerspiegels veroorzaken een te sterke groei van de foetus (macrosomie) met een grotere vetopstapeling, een grotere moederkoek en meer vruchtwater. Dit heeft tot gevolg dat kansen op complicaties bij de geboorte groter zijn. Denk bijvoorbeeld aan vroeggeboorte en trauma bij de bevalling (o.a. schouderontwrichting). Ook is er een verhoogde kans op een keizersnede tijdens de bevalling.
Het kind is meestal veel zwaarder en ziet er ogenschijnlijk gezonder uit dan het in werkelijkheid is. Bovendien blijkt een dergelijke baby zelf een verhoogde kans te lopen op het ontwikkelen van diabetes op latere leeftijd.
De moeder loopt kans om bij een volgende zwangerschap opnieuw diabetes te ontwikkelen. Daarbij heeft zij een verhoogde kans om op latere leeftijd diabetes te ontwikkelen.
Behandeling
Voor de meeste vrouwen zal een dieet een eerste maatregel zijn. In plaats van de drie grote maaltijden per dag, zul je een aantal kleinere maaltijden nemen, verspreid over de hele dag. Daarbij wordt vastgesteld hoeveel koolhydraten je mag nuttigen. Het is van belang dat daarmee de gewichtstoename beperkt wordt. Koolhydraten zitten onder meer in brood, aardappelen en in voedingsmiddelen die suiker bevatten. Ook zullen de “snelle” suikerproducten (chocolade, snoep, koek, frisdrank, etc.) in de kast moeten blijven staan. Vaak zal een dieet voldoende zijn om te voorkomen dat de aandoening zich verder ontwikkelt en jij of je baby schade oplopen. Het gebeurt echter wel eens dat een dieet alleen niet voldoende is om de suikerziekte onder controle te houden. Wanneer dat zo is, wordt er extra insuline toegediend tijdens de zwangerschap. In de meeste gevallen volstaan twee dagelijkse injecties van een middellang werkende insuline. In klassieke gevallen kan de insulinebehandeling worden afgebroken vanaf de dag na de bevalling.
Tijdens een zwangerschap worden nooit anti-diabetestabletten toegediend, omdat die door de placenta naar het kind gaan en er zo een overproductie wordt veroorzaakt van insuline, met macrosomie tot gevolg.
Bron: http://www.kindjeopkomst.nl/html/zwanger/zwangerschapsdiabetes_001.htm
Jetje is nog niet ingedaald, zelfs niet een klein beetje, waar ik toch wel op gehoopt had en zelfs ook dacht te voelen, want bij elke stap denk ik "nu gaat ze eruit floepen". Ze heeft blijkbaar nog volop de ruimte en denkt er nog niet aan haar warme holletje te verlaten.
Dr. Fallouh bestudeerde het dossier en was niet tevreden over de uitslag van de glucose test. Hij vroeg zich af waarom deze zo laat was gedaan,..... Tja, ik vond het wel meevallen. Ik had het recept 19/12 meegekregen en direct na de feestdagen, de test laten uitvoeren. De vorige keer dat ik bij hem was (12/01) heeft 'ie volgens mij gezegd dat het goed was. Nu vindt hij het resultaat dus te hoog (nuchter 0,95 g/l en 5,27 mmol/l en na 75 gram glucose na twee uur 1,36 g/l en 7,55 mmol/l) en moet ik de medische molen in.
Ik kreeg direct een verwijsbrief mee voor ene dokter DaCosta van de poli métabolique. De receptioniste legde me later uit waar het was en legde me tevens uit dat ik me vanaf nu ELKE week moet melden bij de monito pour diabète voor controle. Dit is een afdeling die gerund wordt door de verloskundigen (sage-femmes) en is op de kraamafdeling (maternité).
Ook wilde dr. Fallouh voor de zekerheid nog een groei echo maken binnenkort. Uiteindelijk had 'ie niet zoveel plek meer in de agenda, dus gaat 'ie dit doen tijdens de afspraak die al stond van 02/03, dit is dus over 3 weken.
Hij vroeg tussen alles door nog zo'n zes keer waarom de glucose test zo laat was gedaan,..... Ik werd er een beetje kriegel van en later, toen ik eenmaal weer in m'n auto zat, bok sjaggerijnig.
Maar voordat ik naar huis ging, moest ik dus nog naar Dr. DaCosta om een afspraak te maken. Daar kreeg ik te maken met een secretaresse die het héél vreemd vond dat Dr. Fallouh me doorverwees, omdat iedereen toch wel wist dat Dr. DaCosta afwezig was voor een paar weken. Tja, daar kon ik ook niets aan doen. Ze kopieerde m'n verwijsbrief, schreef m'n naam en nummer op en nog voordat ik thuis was, hing ze al aan de telefoon. Xenya had keurig haar nummer genoteerd, dus ik belde direct terug. Ik kreeg de naam en telefoonnummer van een dokter in Vichy en moet daar zo snel mogelijk naartoe. Ik heb meteen maar gebeld en nu staat er een afspraak voor aanstaande maandag. Het worden dus veel ritjes naar Vichy de komende tijd!!! Vrijdag nog naar de anesthesist in het ZKH, maandag naar Dr. Wahl, dan dinsdag of woensdag weer naar het hôpital voor de monito pour diabète en dan maar afwachten hoe dit zich herhaalt.
Ondertussen heb ik een beetje gegoogled en dit gevonden: (er is overigens héél veel info over, maar ik kan natuurlijk niet alles knippen en plakken)
Oja, ik heb overigens helemaal geen symptomen van ZSdiabetes en voel me gewoon, goed dus.
Wat is zwangerschapsdiabetes?
Zwangerschapsdiabetes komt voor bij 1 tot 2 procent van alle zwangere vrouwen. De aandoening treedt meestal op tijdens de 2e helft van de zwangerschap en de symptomen zijn doorgaans niet duidelijk zichtbaar. De meest duidelijke symptomen zijn:
•veel dorst
•veel plassen
•veel vruchtwater
Zwangerschapsdiabetes is een stoornis in de koolhydraatstofwisseling die tijdens een zwangerschap ontstaat of wordt ontdekt.
Doordat bepaalde zwangerschapshormonen insulineresistentie (weerstand tegen de werking van insuline) veroorzaken, treedt er tijdens de zwangerschap een verminderde glucosetolerantie op. Dat wil zeggen dat het systeem dat het glucosegehalte van het bloed regelt niet goed werkt en niet alle opgenomen glucose goed kan verwerken. In een normaal verlopende zwangerschap daalt de nuchtere bloedsuikerspiegel voor het ontbijt, door de constante afgifte van suiker aan de baby. Na het eten neemt deze bloedsuikerspiegel echter toe doordat de insuline minder goed werkt. Dit is een normaal proces wat nodig is om de baby voldoende suiker te geven voor zijn energie en vetopslag. Bij zwangerschapsdiabetes stijgt de bloedsuikerspiegel echter te hoog en is er sprake van zwangerschapssuiker. Er gaat enerzijds meer glucose naar de foetus, terwijl de moeder voor zichzelf meer vetten gebruikt als voornaamste energiebron. De moeder spaart haar glucose als het ware op voor haar kind. In de meeste gevallen verdwijnt de insulineresistentie een paar dagen na de bevalling, samenvallend met het feit dat de placenta is verwijderd, en verdwijnt ook de diabetes. Bij ongeveer 5% van de vrouwen blijft de diabetes bestaan.
Bij wie komt zwangerschapsdiabetes het meest voor?
•Wanneer diabetes in je familie voorkomt
•Wanneer een eerder kind een hoog geboortegewicht had (meer dan 4 kg)
•Wanneer je bij een eerdere zwangerschap zwangerschapsdiabetes gehad hebt
•Wanneer je overgewicht hebt
•Wanneer je ouder bent dan 35 jaar
•Wanneer je eerder een miskraam hebt gehad
•Wanneer je bloeddruk hoger is dan gemiddeld
Wat zijn de risico’s voor moeder en kind?
De verhoogde bloedsuikerspiegels veroorzaken een te sterke groei van de foetus (macrosomie) met een grotere vetopstapeling, een grotere moederkoek en meer vruchtwater. Dit heeft tot gevolg dat kansen op complicaties bij de geboorte groter zijn. Denk bijvoorbeeld aan vroeggeboorte en trauma bij de bevalling (o.a. schouderontwrichting). Ook is er een verhoogde kans op een keizersnede tijdens de bevalling.
Het kind is meestal veel zwaarder en ziet er ogenschijnlijk gezonder uit dan het in werkelijkheid is. Bovendien blijkt een dergelijke baby zelf een verhoogde kans te lopen op het ontwikkelen van diabetes op latere leeftijd.
De moeder loopt kans om bij een volgende zwangerschap opnieuw diabetes te ontwikkelen. Daarbij heeft zij een verhoogde kans om op latere leeftijd diabetes te ontwikkelen.
Behandeling
Voor de meeste vrouwen zal een dieet een eerste maatregel zijn. In plaats van de drie grote maaltijden per dag, zul je een aantal kleinere maaltijden nemen, verspreid over de hele dag. Daarbij wordt vastgesteld hoeveel koolhydraten je mag nuttigen. Het is van belang dat daarmee de gewichtstoename beperkt wordt. Koolhydraten zitten onder meer in brood, aardappelen en in voedingsmiddelen die suiker bevatten. Ook zullen de “snelle” suikerproducten (chocolade, snoep, koek, frisdrank, etc.) in de kast moeten blijven staan. Vaak zal een dieet voldoende zijn om te voorkomen dat de aandoening zich verder ontwikkelt en jij of je baby schade oplopen. Het gebeurt echter wel eens dat een dieet alleen niet voldoende is om de suikerziekte onder controle te houden. Wanneer dat zo is, wordt er extra insuline toegediend tijdens de zwangerschap. In de meeste gevallen volstaan twee dagelijkse injecties van een middellang werkende insuline. In klassieke gevallen kan de insulinebehandeling worden afgebroken vanaf de dag na de bevalling.
Tijdens een zwangerschap worden nooit anti-diabetestabletten toegediend, omdat die door de placenta naar het kind gaan en er zo een overproductie wordt veroorzaakt van insuline, met macrosomie tot gevolg.
Bron: http://www.kindjeopkomst.nl/html/zwanger/zwangerschapsdiabetes_001.htm
woensdag 3 februari 2010
Aftellen
De laatste loodjes,.... De tijd gaat snel, maar soms zou het zelfs nog even iets sneller mogen gaan. Nog 5 weken, maar het mogen van mij ook 5 dagen worden :)
De ongemakken nemen toe. M'n buik lijkt constant op knappen te staan en wordt nu echt wel groot. Eergisteren zei m'n navel "plop", echt heel charmant nu dus. Verder last van olifanten voeten, randjes in m'n benen van m'n sokken, moeite met m'n laarzen aan- en uittrekken, kortademig, maagzuur, niet veel honger, harde buiken en de lenigheid (voor zover ik dat al had)is héél ver te zoeken.
Gelukkig is mijn Lief lief voor me en heeft hij onder andere het wekelijkse boodschappen doen op zich genomen. Ik hoef nu dus niet meer te slepen met tassen, flessen, pakken en zakken. Zeker nu met de sneeuw, kou en gladheid is dat heel fijn, want het is niet aangenaam om nu nog eventjes plat op m'n giechel te gaan.
En verder is het dus afwachten.
Het kamertje is klaar, het boxkleed genaaid, de broek van m'n huispak verkort, de enveloppen gestickerd en m'n tas is gepakt, zelfs voor Jetje staat 'ie klaar.
Ik heb nog een klein lijstje met administratieve "rotjes" liggen en inmiddels schreeuwen de ramen om een lapbeurt (de sneeuwschuiver heeft voor flatsen half gesmolten met zout vermengde sneeuw op de ramen gezorgd en dat zijn nu mooie witte vlekken, vooral als het zonnetje erop schijnt) en moet de keuken nog een sopje hebben. Voor die laatste twee dingen vertrouw ik op nog een vlaag van nesteldrang, dan heb ik nog iets om me op uit te leven.
Volgende week weer een RDV bij de gynaecoloog en ook staat er een bezoekje aan de anesthesist gepland. Die laatste gaat mij alles vertellen over de ruggeprik :)
Ik ben weer benieuwd!!!
De ongemakken nemen toe. M'n buik lijkt constant op knappen te staan en wordt nu echt wel groot. Eergisteren zei m'n navel "plop", echt heel charmant nu dus. Verder last van olifanten voeten, randjes in m'n benen van m'n sokken, moeite met m'n laarzen aan- en uittrekken, kortademig, maagzuur, niet veel honger, harde buiken en de lenigheid (voor zover ik dat al had)is héél ver te zoeken.
Gelukkig is mijn Lief lief voor me en heeft hij onder andere het wekelijkse boodschappen doen op zich genomen. Ik hoef nu dus niet meer te slepen met tassen, flessen, pakken en zakken. Zeker nu met de sneeuw, kou en gladheid is dat heel fijn, want het is niet aangenaam om nu nog eventjes plat op m'n giechel te gaan.
En verder is het dus afwachten.
Het kamertje is klaar, het boxkleed genaaid, de broek van m'n huispak verkort, de enveloppen gestickerd en m'n tas is gepakt, zelfs voor Jetje staat 'ie klaar.
Ik heb nog een klein lijstje met administratieve "rotjes" liggen en inmiddels schreeuwen de ramen om een lapbeurt (de sneeuwschuiver heeft voor flatsen half gesmolten met zout vermengde sneeuw op de ramen gezorgd en dat zijn nu mooie witte vlekken, vooral als het zonnetje erop schijnt) en moet de keuken nog een sopje hebben. Voor die laatste twee dingen vertrouw ik op nog een vlaag van nesteldrang, dan heb ik nog iets om me op uit te leven.
Volgende week weer een RDV bij de gynaecoloog en ook staat er een bezoekje aan de anesthesist gepland. Die laatste gaat mij alles vertellen over de ruggeprik :)
Ik ben weer benieuwd!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)