Medische molen

Zo, ik heb m'n punten wel gehaald voor deze week!!! Afgelopen dinsdag de gynaecoloog, vrijdag de anesthesist, gisteren de endocrinoloog en vandaag weer een ritje naar het ziekenhuis.

Als eerste de endocrinoloog: Eigenlijk zou ik weer een glucose test moeten ondergaan, daar ze die vorige eigenlijk niet goed hebben uitgevoerd. Ik had tijdens het wachten meerdere keren geprikt moeten worden, want met deze uitslag kunnen ze niet zoveel. Daar ik nog maar 2 à 3 weken te gaan heb, is dat eigenlijk een beetje onzin, want tegen de tijd dat de uitslag goed en wel binnen is en ik weer op afspraak kan komen is Jetje waarschijnlijk al geboren.
Ik heb ook een dieet meegekregen, maar ik vrees dat als ik me daar nu aan ga houden, ik zo 5 kilo zal groeien. Mens, wat een hoeveelheden staan daarop zeg!!! En zo uitgebreid!!! Tja, tussen de middag gewoon een broodje eten kennen de Fransen niet. Ze schrijft dan ook een kompleet diner voor, en 's avonds natuurlijk weer!!!
Nouja, na de zwangerschap moet ik weer bij haar terugkomen en dan gaat ze zich alsnog op de suiker storten en kijken hoe het er dan voorstaat.

Zoals in het vorige berichtje al geschreven: ik moet me elke week melden voor de "monito". Ik had geen idee wat ik me erbij voor moest stellen, mede omdat ze het als eerste hadden voorgeschreven als "monito pour diabète". Vanochtend belde ik dus braaf tussen acht en half negen op om te zeggen dat ik me moest melden. Ik kreeg een afspraak voor 10h30 en ik moest me melden bij de "salle de naissance". Ha, dit klonk wel erg echt!!! De geboorte afdeling!!! Dat is het einddoel, dacht ik bij mezelf.
Wel, ik moest door een beveiligde deur. Je komt de salle de naissance niet zomaar op!!! Er hing een intercom bel naast een deur met daarop een briefje dat je je hier moest melden. Ik drukte dus braaf op het belletje en aan de andere kant werd er "opgenomen". Ik zei mijn naam en na wat gerommel aan de andere kant van de deur, ging 'ie open.
In een soort tussen halletje met een paar stoelen, een wastafel en een vuilnisbak, kreeg ik een paar blauwe plastic hoesjes over m'n schoenen, daarna mocht ik verder mee de afdeling op.
Ik kwam terecht in een typische ziekenhuiskamer met een behandel bed/tafel. 4 Jonge meiden in groene pakjes vulden de kamer. Nr. 1 nam m'n temperatuur op en zei dat ik even in het potje moest plassen. Nr. 2 bleek de verloskundige en nr. 3 en 4 waren stagaires.
Na het plasje moest ik plaatsnemen op het bed/tafel en voelde de verloskundige m'n buik, toucheerde ze me en maakte ze alles klaar voor een CTG-scan. Toen alles was aangebracht vroeg ze of ik confortabel lag, gaf ze me het kastje voor als er iemand bij me moest komen en verlieten ze allemaal de kamer.
Een half uur moest ik zo blijven liggen. De ene "dop" registreerde Jetje d'r hartje, wat ook te horen was al die tijd, en de andere "dop" registreerde de activiteit van de baarmoeder.
Ondertussen hadden ze ook contact gehad met Dr. Fallouh, de gynaecoloog, en het bleek dat hij een gaatje vrij had. Hij wilde van de gelegenheid gebruik maken om meteen de groeiecho te doen die ze eigenlijk voor 02/03 op het programma hadden staan.
Na de CTG-scan moest ik dus door naar Dr. Fallouh. Hij maakte een uitgebreide echo en kwam tot de conclusie dat Jetje maar liefst 3600 gram weegt!!! Aangezien een baby in dit stadium zo'n 200 à 250 gram per week groeit, is het dus aannemelijk dat ze met 40 weken de 4½ kilo heeft bereikt. Voor de zekerheid werd ik ook nog eens door Dr. Fallouh getoucheerd, want hij wilde weten hoe het er voor stond met de baarmoeder mond. Zodra deze verweekt wil hij de bevalling inleiden, maar zoals het er nu voor staat, gaat dat nog niet. De baarmoedermond is nog lang, hard en gesloten. En om het opwekken te doen slagen, zonder dat het te lang duurt en te vermoeiend is, moet alles al wel een beetje verweekt zijn.
Volgende week moet ik me dus weer melden voor een CTG-scan.
Hierna heb ik m'n medische rondje afgesloten met nog maar weer eens een bezoekje aan het laboratorium, want ik had weer een nieuw receptje dat uitgevoerd moest worden en tot slot nog even langs de pharmacie.
Toen had ik het wel gehad en was ik blij dat ik weer naar huis kon.