ZZZzzz,....

Het mag duidelijk zijn dat bij een pasgeboren baby ook gebroken nachten horen, dat gaat nu eenmaal samen. Maar dat het zo erg zou zijn, hadden we niet gedacht. En dat het steeds erger zou worden, hadden al helemaal niet gedacht. We begonnen ons dus steeds sterker af te vragen of er misschien een andere oorzaak zou zijn.
Alles had de revue al gepasseerd: drinkt ze genoeg, zitten er genoeg voedingsstoffen in de voeding, groeit ze wel goed, boert ze regelmatig, heeft ze genoeg natte en volle luiers, zijn het krampjes, en zo gingen we ons de gekste dingen afvragen.
Overdag sliep ze als een roosje beneden in de kinderwagen, in haar bedje wilde het niet echt lukken en 's nachts werd alles een drama, het maakte niet uit waar we haar neerlegden. Zodra ze plat lag en we haar loslieten, ook al was ze al in slaap, dan schrok ze wakker en begon ze te krijsen. De nachten werden al zwaarder en zo gebeurde het dat ik al meer als een week niet sliep of tussen de huilbuien door een hazenslaapje op de bank deed, soms alleen, vaker samen met Nina, want dan was ze tenminste even stil. En zo in de nacht had ik alle tijd om onze kleine prinses te observeren.
Maandagavond viel het kwartje bij mij, toen ik haar na de laatste voeding al slapende in haar wiegje wilde leggen. Zoals gewoonlijk schrok ze wakker, begon ze meteen wild met haar armpjes te maaien, schudde ze haar hoofdje, maakte ze kauwbewegingen en was ze heftig aan het slikken. Ik dacht toen opeens: "het lijkt wel alsof ze het zuur heeft". Meteen daarop begon ze hard te huilen en was ze ontroostbaar.
Ik heb haar uit haar wiegje gehaald, een stapeltje handdoeken gepakt en deze onder haar hoofdeinde gelegd. Toen heb ik haar weer in haar wiegje gelegd.
Het resultaat was verbluffend, alsof er iemand met een toverstafje had gezwaaid: Ze viel direct in slaap en ik heb haar de drie daarop volgende uren niet meer gehoord!!! De rest van de nacht kwam ze netjes om de drie uur en na elke voeding viel ze, in haar wiegje, weer heerlijk in slaap, alsof ze nooit anders had gedaan.
Dinsdag ben ik de dag "googelend" begonnen en er ging een wereld voor me open, het heeft zelfs een naam: verborgen (of gecompliceerde) reflux.
Bij gewone reflux spuugt een baby grote hoeveelheden voeding uit omdat het klepje tussen maag en slokdarm dan niet goed sluit. Bij verborgen/gecompliceerde reflux spuugt een baby niet, maar stroomt het maagzuur tot in de keel, totdat de baby het weer wegslikt. Deze bijna constante stroom (als de baby plat ligt) van maagzuur veroorzaakt irritaties aan de slokdarm en geeft een pijn die te vergelijken is met een hartaanval. Geen wonder dus dat ze zo hard huilde!!!
Vrijdag heb ik een RDV bij de huisarts en hoop ik meer oplossingen, tips en trucs te krijgen behalve het ophogen van het bedeinde.
Nina is nu in ieder geval al een stuk rustiger en voor ons is het fijn te weten wat er aan de hand is.

Hieronder nog extra info van de Maag Lever Darm stichting:

Wat is reflux
Reflux is dus het terugstromen van maaginhoud in de slokdarm. Bij baby’s komt reflux vrij vaak voor. Dat komt meestal doordat de sluitspier tussen de slokdarm en de maag bij kinderen soms nog niet helemaal ontwikkeld is. In de loop van het eerste levensjaar zal de sluitspier zich meestal verder ontwikkelen. Hierdoor verminderen en verdwijnen de klachten meestal.

Er zijn twee vormen van reflux:

Gewone reflux
Bij ‘gewone reflux’ spugen kindjes regelmatig
Verborgen reflux
Bij ‘verborgen reflux’ komt maaginhoud ook omhoog, maar de baby spuugt het niet uit. Maaginhoud komt dan bijvoorbeeld tot in de keel, en zakt dan weer terug naar beneden. Sommige kinderen ‘herkauwen’ hun voeding op die manier.

Gevolgen reflux
Zodra we voeding doorslikken komt het in de slokdarm terecht. De slokdarm is een gespierde buis, tussen de mondholte en de maag. In de wand van de slokdarm zitten spieren die het voedsel actief naar de maag transporteren. Op de overgang van de slokdarm naar de maag zit een sluitspier (sfincter). Deze sluitspier moet ervoor zorgen dat maaginhoud niet terugstroomt, de slokdarm in.

Zodra voeding in de maag komt, wordt het vermengd met maagsap. Maagsap bevat agressief zoutzuur. De maag zelf heeft een dikke slijmvlieslaag, die de maagwand beschermt tegen zoutzuur. De slokdarm heeft echter niet zo’n dikke beschermlaag. Als maaginhoud in de slokdarm komt, kan de slokdarm beschadigd raken door het agressieve maagsap. Hierdoor kan op den duur een slokdarmontsteking ontstaan.

Oorzaken reflux bij baby's
Reflux bij baby’s ontstaat meestal doordat het sluitspiertje tussen de slokdarm en de maag nog niet volledig ontwikkeld is. Ook een plotselinge verslapping van het sluitspiertje kan bij baby’s de oorzaak zijn van het teruggeven van voeding.

Het sluitspiertje kan zo zijn functie nog niet voldoende uitvoeren. Dit heeft tot gevolg dat maaginhoud de slokdarm in kan stromen. Dit gebeurt met name vlak na de voeding en/of als uw kindje (bijna) plat ligt. Reflux kan ook ontstaan door te druk om te gaan met uw kindje, vlak na het voeden

Gecompliceerde reflux
Als gevolg van het omhoog stromen van maaginhoud, raakt de slokdarm geïrriteerd en op den duur ontstoken. Dit veroorzaakt pijnklachten bij uw kindje. Deze kinderen huilen vaak veel, zijn snel geïrriteerd en slapen slecht. Soms ontstaan ook slikklachten en bloedspugen. Doordat de ontsteking pijnlijk kan zijn, eten deze kindjes vaak slecht. Hierdoor kan een groeiachterstand of gewichtsverlies ontstaan. Gecompliceerde reflux moet behandeld worden met medicijnen.

Download alle informatie (PDF)

La Star

Vroeger (en vast nu nog) kon je bij V&D foto’s laten maken van je baby. In de blije doos zat een bon of je werd aangeklampt in de stad, of in de V&D zelf, door vertegenwoordigers en uitgenodigd voor een fotosessie. Er werd dan een serie foto’s gemaakt en een paar weken later werd je uitgenodigd om deze te bekijken. Eén foto was altijd gratis, de rest moest je kopen en waren bepaald niet te geef.
Vandaag heb ik gemerkt dat ze dit “format” ook hebben ontdekt, maar nog net een tikje agressiever. Ze komen gewoon in je kraambed al langs!!!
Op het moment dat je nog stijf staat van de hormonen, je super labiel bent en zo gevoelig als het tere huidje van je pasgeboren baby, juist op dat moment komt er een fotograaf aan je ziekenhuis bed. Of ze even foto’s van je kind mogen maken???
“Ligt ze net te slapen?” “Nee hoor, daar wordt ze echt niet wakker van!!!” De andere baby’s in ieder geval niet, en mocht het wel zo zijn, dan slaapt ze daarna gerust weer makkelijk in.
Het formuliertje is al ingevuld en ik hoef alleen maar even te tekenen. Je hoeft er de deur niet voor uit, want over een paar weken komen ze de hele serie aan huis laten zien en natuurlijk is er eentje gratis!!! Over prijzen wordt niet gerept, ik heb dus het vermoeden dat het geen spotprijsje zal zijn.
De fotografe schikt m’n bed met wat kussens, een stapeltje handdoeken en een extra laken en de show kan beginnen. Ze maakt eerst twee foto’s van het formuliertje en de buitenkant van haar schrijfblok en drukt voor de show nog even op een knopje van haar verjaarde fototoestel. Voor de leek en volgens haar eigen zeggen “ze heeft nu de witbalans van het toestel ingesteld”. Ik heb allang al gezien dat het toestel op automatisch staat, dus amehoela met d’r witbalans!!!
Als Nina opgesteld ligt en ik ook m’n eigen toestel pak om toch maar even van de gelegenheid gebruik te maken, krijg ik te horen dat ik niet mag flitsen, anders verstoor ik de omgeving,….. (???) Ik doe alsof ik gek ben en flits toch.
Na 3 poses en dus 3 foto’s, vindt de dame het niet leuk meer en zegt venijnig dat ik nu toch echt moet stoppen met het maken van foto’s, want ik verstoor zo de instellingen. Ik stook het vuurtje een beetje op en ga er eerst nog even lekker op in door te zeggen dat er aan de kamer, de lakens en mijn kind niets veranderd als ik flits. Volgens haar is het middels onderzoeken bewezen dat dat wel zo is.
Nou, ook goed, ik stel m’n camera anders in en maak vanaf nu foto’s zonder flits. Ze blijft echter een beetje pissig. Ik heb zo’n vermoeden dat ze ondertussen wel door heeft dat ik echt geen foto’s ga bestellen en dat ze straks heel naar Châtel-Montagne kan om een gratis foto af te gaan leveren.
Nina is echter voorbeeldig, niet zo dwars als haar moeder en slaapt heerlijk door, ondanks alle poses die ze aan moet nemen. Ze blijkt een waar fotomodel, zeg nou zelf?!

Le jour J

Nadat ik zondagavond was opgenomen en de beslissing was genomen om maandag een keizersnede uit te voeren, gooide de dokter die zondagavond om 22h00 de dienst overnam, roet in het eten. Hij vond het nodig om maandagochtend eerst nog te proberen om in te leiden,....
Persoonlijk vond ik dit wel een tegenvaller, want ik had me er al helemaal op ingesteld dat het zo gaan zoals inmiddels sinds vrijdag al besproken was.
Maandagochtend, na een onrustige nacht, zat ik dus om 06h30 bij Dr. LeBelle voor weer een echo. Toen nog Jetje, zou ongeveer 4400 gram wegen. Hij vond een inleiding dus te proberen. Met de afspraak dat er niet onnodig lang geprobeerd zou worden en er gestopt zou worden als er geen resultaat was, stemde ik in.
Rond half negen ging ik aan het infuus met weeën opwekkend middel en even na negen uur kwam Gaby ook aan in het ZKH.
Inmiddels half twee, had ik wel weeën, maar was er nog geen enkele vooruitgang geboekt. Ik was het zat. Dit schoot niet op en was zeker niet volgens de afspraak. Dit kon nog wel uren gaan duren en zelfs dan kon het nog eindigen in een spoed keizersnede, dit hadden we met de geboorte van Caya al eens meegemaakt. Dr. LeBelle was inmiddels weer van het toneel verdwenen en er was een andere dokter voor in de plaats gekomen. Zij hakte samen met ons de knoop door en binnen een uur lag ik op de OK en kreeg ik een ruggeprik.
Om 15h02 werd Nina geboren. Gaby mocht er niet bij zijn in de OK en zat in een verwarmd kamertje te wachten. Nina werd een minuutje naast mijn hoofd gelegd zodat ik haar even kon ruiken en aanraken en meteen daarna naar Gaby gebracht. Die heeft haar zo'n twee uur op zijn blote borst bij zich gehad. Daarna werd ze pas gewassen en aangekleed. Ik kwam rond 15h45 op de uitslaapkamer, waar ik moest blijven tot ik weer overal gevoel had en m'n benen en tenen kon bewegen. Rond 19h00 kwam ik aan op m'n kamer en even later werd Nina ook bij me gebracht. Ik had haar net voor het eerst in m'n armen toen Gaby met de meisjes aankwam. We waren weer compleet!!!
Ik heb tot zaterdag de 13de in het ziekenhuis gelegen. De verzorging was zeer goed, zowel voor mij als voor Nina. Het eten, waar ik al zoveel gruwelverhalen over had gehoord, viel me 200% mee, en was zeker niet slecht. 2x per dag een warme maaltijd, zeer gevarieerd en een simpel ontbijt van mini stokbroodjes met jam en koffie, thee of chocolademelk naar wens.
De thuiskomst was geweldig!!! Het huis was schoon en versierd, en de champagne en de beschuit met muisjes stonden klaar.

Nu moet ik het nog even een tijdje rustig aan doen, want ik ben nog niet 100% top fit. De nachten zijn zwaar en behoorlijk gebroken, maar elke dag een middagdutje doet wonderen.

En daar is ze dan,...

Leven uit ons leven
Klein en heel bijzonder
Wij geven je een naam
Maar eigenlijk heet je Wonder,...

Nina Cornélia

Nina is geboren op 8 maart 2010 in Vichy, ze weegt 4360 gram en is 52 cm lang

De ontknoping

Over een paar uur moet ik me melden in het ziekenhuis van Vichy. Ik word opgenomen.
Afgelopen vrijdag heb ik weer geruime tijd aan de CTG-scan gelegen en bleek dat er nog geen enkele vordering was op dinsdag en dat die ook niet binnen afzienbare tijd te verwachten is. Wel is het wenselijk dat Jetje door alle factoren die meespelen (suiker, Anit-Kell, grootte van Jetje zelf), zo snel mogelijk geboren wordt. Nog heel veel langer afwachten is dus geen optie.
Straks gaan ze kijken of er misschien toch een wonder is gebeurd de afgelopen paar dagen en de stand van de baarmoeder(mond) en het geboortekanaal dusdanig verbeterd en verweekt is dat er maandagochtend direct ingeleid kan worden.
Zoals gezegd, dat zou dan een wonder wezen, want het ligt verre in de huidige verwachtingen. Hoogstwaarschijnlijk zal het uitlopen op een keizersnede, die dan ook direct maandag zal worden uitgevoerd. Jetje zal dus, hoe dan ook, maandag geboren worden!!!
M'n tas staat klaar, die van Jetje ook. Het huis is aan kant en ik heb de zenuwen. Het ergste vind ik het, dat ik m'n gezin een week moet achterlaten. Ik weet dat ze het heel goed zullen redden en dat alles op rolletjes zal lopen, maar ik zal heel blij zijn als ik over een week weer lekker thuis ben!!!

Stripverhaal

Gisteren weer het ZKH bezocht. Het was weer een hele marathon. Vlak voordat ik van huis ging werd ik gebeld door de afdeling die over het bestellen van het bloed gaat. Ze hadden ontdekt dat er voor vandaag een afspraak voor mij gepland stond, alleen kwamen zij daar nu pas achter en was ik nog helemaal niet op de hoogte. Of ik dus eerst bij hen langs kon komen alvorens naar de CTG-scan te gaan. Geen probleem, zo gezegd, zo gedaan. Het monster werd genomen en zou direct naar Clermont-Ferrand worden doorgestuurd, zodat ze vanaf morgen het goede bloed met "anti-Kell" waarde kunnen leveren.
Toen door naar de CTG-scan, waarvoor ik dus inmiddels wel wat aan de late kant was. Het was druk op de afdeling en er waren geen verloskundigen beschikbaar. Na ruim 20 minuten werd besloten dat ik dan eerst maar naar de gynaecoloog moest om dan later voor de CTG-scan terug te komen. Voor Dr. Fallouh was ik nu vrij vroeg, maarja, wachten moest ik toch,....
Ruim een half uur later was ik eindelijk aan de beurt. De baarmoedermond is nog steeds niet rijp genoeg om ingeleid te worden, maar er was wel al 1 vinger ontsluiting, dus Dr. Fallouh besloot spontaan om me maar even te strippen. Wel, ik ben een ervaring rijker, zullen we maar zeggen. Fijn was het allerminst, zeg maar gerust, zeer pijnlijk.
Ik mocht me weer aankleden en m'n dossier werd bijgewerkt. Daarna door naar de CTG-scan, die overigens helemaal goed was en vrijdag moet ik me weer melden.

38 weken en 4 dagen