Eerste echo

Gisteren een bezoek gebracht aan de gynaecologe. Ze was blij verrast ons zo snel weer te zien met een positief resultaat. Eerst moest er het nodige papierwerk worden ingevuld. Ze trok haar receptenblok tevoorschijn en begon driftig te pennen. Ze had, net als ik, ondertussen ook alle uitslagen van het laboratorium ontvangen. Eind augustus moet ik weer bloed laten prikken, het standaard verhaal: toxplasmose, suiker, listeria, rode hond etc.
Over één ding was ze echter niet zo te spreken: ik blijk een irregulaire antistof bij me te dragen: Kell. De uitslag was heel gering, maar toch genoeg om een recept uit te schrijven voor nader onderzoek. Ik weet nog niet precies wat voor gevolgen het kan hebben, dat wordt duidelijker als de uitslag van het nadere bloedonderzoek er is. Hieronder staat nog wat meer informatie.

Ze vulde ook nog een "declaration de grossesse" in. Dit moet ik opsturen naar de verzekering en de CAF (de instantie die de kinderbijslag regelt). In Frankrijk krijg je namelijk tijdens je zwangerschap een geboortepremie à € 863,79 uitgekeerd. Kun je alvast kleertjes, luiers en een kinderwagen kopen :)
Toen was het tijd voor de echo, daar had ik toch wel naar uitgekeken.
Ons beepje doet het tot nu toe netjes volgens de regels en zit goed in de baarmoeder. De uitgerekende datum klopt ook, dus ik hoef niets bij te stellen of aan te passen. Beepje is 10 mm groot, de vruchtzak 28 mm, het hartje klopt en dit is de foto:

Irregulaire antistoffen zijn normaliter niet in het bloed aanwezig. Ze ontstaan na een bloedtransfusie, maar kunnen ook voorkomen na een eerdere zwangerschap. Soms is het onduidelijk waarom ze aanwezig zijn. Vanaf 1 juli 1998 wordt geadviseerd in het begin van de zwangerschap te controleren of irregulaire antistoffen aanwezig zijn. Hebt u geen irregulaire antistoffen, dan zijn geen verdere maatregelen nodig. Hebt u wel irregulaire antistoffen, dan is soms extra controle tijdens de zwangerschap gewenst.

We noemden boven al antistoffen tegen de bloedgroepen A en B, en tegen de rhesusfactor (D). Daarnaast zijn er nog zeer veel andere bloedgroepen waartegen antistoffen kunnen bestaan. Deze worden irregulaire antistoffen genoemd. Men geeft ze soms met letters weer, zoals c, C, e, E, s, S, en soms met namen van mensen bij wie deze antistoffen het eerst zijn ontdekt, zoals Duffy (Fy), Hofman, Hovekamp, Kell (K) of Kidd (Jk). Het is mogelijk irregulaire antistoffen tegen verschillende van deze bloedgroepen te hebben, maar meestal is slechts één soort aanwezig.

Irregulaire antistoffen hebben geen gevolgen voor uw gezondheid. Wel krijgt u een zogenaamde bloedgroepenkaart. Hierop staat vermeld welke antistof u hebt. Mocht u ooit een bloedtransfusie nodig hebben, toon dan deze kaart. U krijgt dan bloed dat niet door de antistoffen wordt afgebroken.

Irregulaire antistoffen van de moeder komen tijdens de zwangerschap via de placenta bij het kind terecht. Niet alle irregulaire antistoffen hebben gevolgen voor het kind, maar sommige kunnen het bloed van de kind geleidelijk afbreken, waardoor het na de geboorte meer kans heeft om geel te worden. In zeldzame gevallen ontstaat tijdens de zwangerschap bloedarmoede bij het kind.

Of irregulaire antistoffen gevolgen hebben voor uw kind, hangt af van hun werkzaamheid en de mogelijke bloedgroep van uw kind.

Deze informatie van NVOG is hier volledig terug te vinden.

Vergeetachtig

Ik ben zo nu en dan vergeetachtig, maar deze dag sloeg alles.
Nadat ik in eerste instantie m'n potje was vergeten, ben ik nog twee keer fout gereden op plaatsen waar ik feilloos de weg ken. Het hoogtepunt kwam bij Leclerc.
Ik stond de tassen in de auto te laden toen er twee jongemannen op me afkwamen, type "gitan" (zigeuner). Zwart haar, in en in zongebruind, spijker kniebroek, kettingen, zonnebril en bloot bovenlijf. "Hé, ben je een tas vergeten?" vroegen ze. Ik keek lichtelijk verward op en zei iets in de trent van "Uh, weet ik niet, hoezo?" Bleek dat ze aan mijn karretje dezelfde blauwe tas zagen hangen als die nog bij de kassa stond, vol met boodschappen. Ik heb ze vriendelijk bedankt en Caya snel terug naar de kassa gestuurd om de tas op te halen.
Toen werd het hoog tijd om naar huis te gaan, voordat ik nog meer blunders zou begaan,....

Bloedprikken enzo

Gisteren eindelijk naar het laboratorium geweest.
Vlak voordat ik wegging, ik zat al in de auto, bedacht ik me dat ik het potje dat ze me hadden meegegeven nog niet had volgepiest. Deur weer van slot, naar de badkamer en het potje gevuld. Okee, nu konden we gaan.
Bij het lab moest ik heel lang wachten voordat ze me eindelijk opriepen.
Eerst prikten ze links voor een stuk of 8 buisjes die op de verwijzing van de gynaecologe stonden, en daarna kwam er een andere verpleegster die me nog eens rechts ging prikken voor de "zwangerschapskaart". Ik snap nog steeds niet waarom een ander dat moest doen en waarop het niet uit hetzelfde "gat" kon, maargoed. Ruim een half uur later stond ik dus met twee witte proppen op m'n armen weer buiten.
Ze controleren hier zo'n beetje alles wat je maar kunt bedenken: toxoplasmose, listeria, suiker, chlamydia, rode hond, natuurlijk HcG en nog wat andere zaken.
De zwangerschapskaart is een kaart waarop alle gegevens staan die nodig zijn in geval van nood. Zoals naam, adres, en bloedgroep. De resultaten worden naar de gynaecologe en naar mijzelf gestuurd, dus je bent zelf ook meteen van alles op de hoogte zonder geheimzinnig gedoe.
Ik moest nuchter zijn, dus toen ik tegen 11-en weer in de auto zat heb ik eerst m'n chocolade broodje naar binnen gewerkt dat ik even daarvoor bij de bakker had gekocht. De rest van de ochtend bleef ik een beetje weeïg en flauw, dus nadat ik m'n lijstje in de stad had afgewerkt en voordat ik aan de boodschappen race bij Leclerc begon zijn we neergestreken bij MacDo. De meiden vonden dit natuurlijk helemaal niet erg en het was inmiddels al 12 uur geweest, dus tijd voor de lunch!!! Het was bloedheet in Vichy, 33 graden, dus de airco van MacDo was ook erg aangenaam en verkoelend.
Op de terugweg nog even snel langs de pharmacie gegaan voor nieuwe foliumzuur tablettjes. Die krijg je hier, mét recept, gratis.

Blèh!!!

Oh, getverderrie, wat ben ik misselijk!!!
Vanochtend vroeg opgestaan om m'n schoonmoeder uit te zwaaien, en daarna begon het. Om 8h00 ben ik maar weer terug naar bed gegaan om er rond 10h00 pas weer uit te komen. Toen wat gegeten, maar het helpt niet echt.
Heb geen zin of puf maar moet zoveel.
Het liefst zou ik in de hangmat gaan liggen en er pas vanavond uitkomen om dan naar bed te gaan. Maar ik pep mezelf maar een beetje op: Kop op, het hoort erbij!!!

Auw!

Vanaf dinsdag heb ik het weer. Ik dacht eerst nog dat het kwam omdat ik maandagavond veel en lang gestaan had. Na een rustige dag en een goede nachtrust zou het vast wel overgaan, dacht ik. Woensdag had ik het nog steeds en donderdag en vrijdag werd het, helaas, ook niet minder, eerder erger: bekkenpijn.
Tijdens m'n eerste zwangerschap kreeg ik het na een maand of 5, bij de tweede zwangerschap een stuk sneller, volgens mij al in de tweede maand. En nu dus na 5 weken al.
Een pijnlijke plek in m'n onderrug en bil, die uitstraalt naar m'n been. Als ik zit of lig, heb ik, gelukkig, nergens last van. Wel heb ik "startpijn", dus bij het opstaan uit een stoel of uit bed, of bij het beginnen van een handeling. Iets pakken, lopen, iets optillen etc. Pijn is vermoeiend en het lijkt wel alsof het je niet meer loslaat.
Gisteren heb ik m'n bekkenband weer opgezocht. Het is alles behalve charmant, maar het helpt wel. De band zit straks om m'n heupen en is van elastisch materiaal dat met klitteband te verstellen is. De band ondersteunt eigenlijk de banden van het bekken die verweken, en houdt zo het bekken stevig bijeen zodat de verschillende bot- en kraakbeendelen niet kunnen bewegen ten opzichte van elkaar.
Verder heb ik weinig kwaaltjes. Soms een kleine vaag van misselijkheid, maar niet noemenswaardig. Wel zo nu en dan een alles overheersende vermoeidheid, maar daar is zo nu en dan makkelijk aan toe te geven.

Hier een stukje uit de folder van de NVOG:

WAT IS BEKKENPIJN EN BEKKENINSTABILITEIT?
Er zijn drie benamingen voor deze klachten in omloop, die men nogal eens door elkaar gebruikt:
bekkenpijn, bekkeninstabiliteit en symfysiolyse.
Symfysiolyse betekent letterlijk het oplossen (lyse) van de verbinding (symfyse) tussen de twee schaambeenderen. In werkelijkheid lost deze verbinding niet echt op, maar wordt zij weker en
rekbaarder. De term symfysiolyse is eigenlijk alleen van toepassing bij een extreem losse verbinding
tussen de twee schaambeenderen. Echte symfysiolyse komt zeer zelden voor.
Bekkenpijn wordt veroorzaakt door instabiliteit van het bekken. Naarmate het bekken instabieler is
kunnen de pijnklachten en de functiebeperking ernstiger zijn.

BOUW VAN HET BEKKEN
Het bekken is samengesteld uit verschillende botten: aan de rugzijde het heiligbeen (sacrum), aan
beide zijkanten een darmbeen (os ilium) en aan de voorzijde onderin de buik de schaambeenderen.
Het heiligbeen vormt het onderste deel van de wervelkolom. Aan de achterzijde van de rug is dit
heiligbeen beiderzijds verbonden met het darmbeen. Deze verbinding noemt men het sacro-iliacale
gewricht, vaak afgekort als S-I-gewricht. Deze gewrichten bevinden zich laag op de rug ter plaatse
van de twee kleine kuiltjes aan weerszijden van de wervelkolom. Het schaambeen is de voortzetting
van het darmbeen naar de voorkant van het lichaam. De symfyse is de verbinding tussen de
schaambeenderen midden-onder in de buik.
De verbindingen tussen de verschillende onderdelen van de bekkenbeenderen in de symfyse en in
het S-I-gewricht bestaan uit kraakbeen. Rond deze verbindingen zijn er elastische banden en kapsels
om ze te verstevigen. In de zwangerschap worden deze verbindingen soepeler en rekbaarder. Dit
kan gezien worden als een voorbereiding op de bevalling: hierbij moet immers een kind door het
bekken naar buiten komen. Een bekken dat minder star is en een beetje 'meegeeft' is hierbij
behulpzaam. Het proces van versoepeling van de verbindingen tussen de bekkenbeenderen maakt
dat deze beweeglijker worden ten opzichte van elkaar. Dit geeft soms pijnklachten.

Klik hier om de hele folder te lezen

Post

Ha, leuk, gisteren en vandaag de eerste "baby-post" ontvangen. Een kaartje en van m'n moeder twee slabbetjes en het lijstje van de Hema over wat er allemaal in "baby's uitzet" behoort te zitten. Altijd handig!!!
De meisjes (11 en 8) zijn er ook steeds meer mee bezig.
De oudste vroeg zich af hoe dat nu toch allemaal precies zo is gekomen,.... Ze had op school wel iets geleerd over voorplanting bij zoogdieren, maar hoe het sperma bij het eitje kwam, daar was juf verder niet op ingegaan.
Ik heb dus ondertussen ook maar een boekje over seksuele voorlichting voor pubers besteld, kan ze dat haarfijn uitpluizen en ontdekken. De jongste heeft m'n zojuist aangekomen zwangerschapsagenda ingepikt en tekent alle plaatjes na in haar schetsboek.

Tijd voor je tukkie, Bert

4 weken en .. dagen is nog zo vaag, maar nu ondertussen dus 5 weken en 1 dag. Klinkt al een stuk beter :) Ik zou zeggen: maand 2 is officieël ingegaan!
Na een zeer vermoeiende donderdag en vrijdag, heb ik zaterdag toegegeven en mijn eerste middagtukkie gedaan. Het beviel zo goed dat ik er zondag ook maar aan toegegeven heb.

Eerste afspraken

De eerste twee afspraken staan genoteerd.
Eind juli mag ik naar de gyneacologe. Ze verontschuldigde zich dat het "dan pas" kon, want vanaf dit weekend is ze met vakantie. Ik vind het heel acceptabel hoor, de eerste afspraak bij 7 weken, menig Nederlandse zal hier jaloers op zijn.
Ik ben gisteren ook bij het laboratorium langs geweest. Helaas ik moest nuchter zijn en dat wist ik niet. Haha: Mevrouw, ik drink niet meer hoor, ben al 4 hele dagen nuchter :)
Ik kreeg meteen een steriel potje mee om een ochtendplasje in te doen en mag terugkomen wanneer ik wil. Denk dat ik dat volgende week dan maar ga doen, het lab is niet om de hoek en de agenda is behoorlijk bezet de komende paar dagen.
De assistente van de gyneacologe zei me dat ik ook meteen een afspraak bij het ziekenhuis moest maken voor de 12 weken echo. Heel Frankrijk draait in juli en augustus op halve krachten vanwege de vakantie, dus het was zaak snel een afspraak te plannen, anders was er misschien geen plek meer.
"Wanneer was uw laatste menstruatie?" vroeg de secretaresse van het ziekenhuis. Ze rekende uit in welke week ik langs zou moeten komen en noemde een datum. "Sorry, dan kan ik niet, in deze week zijn we nog op vakantie."
Tja, nu hadden we een groot probleem, want ik moest toch écht in DIE week langskomen. Dus nogmaals: "... maar dan ben ik op vakantie" Diepe zucht,... vooruit dan maar, u mag een weekje later komen. Oef,... fijn dat ze zo meegaand zijn :)
Wel, de eerste officiële 12 weken echo staat dus gepland voor 2 september.
Inmiddels ben ik erachter dat ik mijn "slechte uurtjes" tussen 11 en 1 heb. Op de een of andere manier ben ik dan ietwat afwezig, lichtelijk misselijk en moet ik moeite doen voor de buitenwereld om "normaal" over te komen. Woensdag tijdens een RDV met de boekhouder zat iedereen me aan te kijken van "voel je je wel goed" "snap je wat ik zeg" etc. Zelfs mijn Lief vroeg achteraf of ik er wel "bij" was. Met een plakje ontbijtkoek en wat te drinken lijkt het iets beter te gaan rond die tijd, maar het afwezige gevoel blijft.
En,... gisteren was het boodschappendag, dus ik heb twee flessen Orangina aan mijn chariot toegevoegd!!!

Eerste verschijnselen

Het blijft een wonder, maar we zijn een beetje van het nieuws bekomen. Toch is het heel knap; 35 jaar en meteen in de eerste ronde zwanger, dat overkomt helaas niet iedereen.
Achteraf gezien blijken mijn vermoedens toch waarheid, maar dan denk je al snel dat je iets denkt te voelen en dat het misschien de wens van de gedachte is.
Afgelopen donderdag was ik bij vlagen duizelig, heb ik sindsdien last van lichtelijke obstipatie en vanaf zondag heb ik een bijna onbedwingbare trek in sinas/orangina. Helaas hebben we het niet in huis, dus kan ik niet toegeven aan deze drang. En om nou speciaal boodschappen te gaan doen voor een fles prik, nee, dat gaat me ook iets te ver.
Vanmiddag ga ik de gyneacologe bellen voor een afspraak. In Frankrijk zijn vroedvrouwen en verloskundigen erg schaars en niet gangbaar. Ik vind het prima, ik ben niet zo voor een thuisbevalling, laat mij maar lekker naar het ziekenhuis gaan.
Het formulier om bloed te laten prikken heb ik al in huis, dus ik kan van de week ook (zonder afspraak) langs het laboratorium.

Positief

Pfff, ik kan het nog niet geloven, maar er zijn toch echt twee roze strepen op de test zichtbaar. Het is nog pril, dus voorlopig blijf ik nog maar even "anoniem" op deze blog.