Bijna jarig

Nog een dikke week en onze Nina is alweer één jaar oud!!! Jee, wat gaat dat snel zeg. En het blijft verbazingwekkend hoeveel een mensenkind kan groeien in één jaar, om nog maar niet te spreken over wat ze allemaal heeft geleerd in die tijd.
Omdat onze nachten nog steeds erg onrustig zijn en 3x bezig zijn met Nina geen uitzondering is, besloot ik tijdens een bezoekje aan de osteopate eens te vragen wat zij ervan dacht.
Ze voelde en betaste Nina, kneedde een beetje haar buik en kwam tot de conclusie dat eigenlijk alles goed met haar was. Geen bijzonderheden. Na een beetje kletsen over het ritme, wat ze at, waar ze sliep etc. was al snel haar conclusie: ze moet naar een eigen kamertje verhuizen, dat is rustiger voor haar.
Eigenlijk waren wij zelf ook al tot deze conclusie gekomen, we hadden het alleen nog niet uitgevoerd, met de gedachte "dat doen we wel als ze niet meer zo vaak wakker wordt 's nachts". Fout dus, we moesten het omdraaien!!!
Dezelfde middag ben ik nog begonnen met het puinruimen in haar toekomstige kamer. Volle vuilniszakken, dozen troep en overbodige rotzooi vonden allemaal hun weg naar de voordeur en van daar richting "de bak". Sommige dingen verhuisden naar de kelder of de containers en het kamertje werd al leger.
Afgelopen weekend hebben Mijn Lief, Caya en ik het kamertje gepimpt. Plintjes, planken, aftimmeren en daarna ALLES schilderen. Zondag rond midi waren we klaar en voldaan. De rest van de week heb ik zo nu en dan volgemaakt met plankjes en randjes rood te schilderen en op te hangen, speelgoed te verhuizen en te schikken en daarna konden de lampjes opgehangen worden. Het is echt een heel gezellig kamertje geworden, waar Brusje over een tijdje zo bij kan worden geschoven. Het bedje staat al klaar.
Vrijdag hebben we als laatste Nina haar bedje verhuisd en ging ze voor het eerst in haar nieuwe kamer slapen.
Ze werd afgelopen nacht, de eerste nacht dus, maar 1x wakker en we hebben alle drie heerlijk ontspannen geslapen!!! Ik hoop dat het niet éénmalig was en dat de komende nachten ook zo fijn gaan verlopen.

12 weken echo

De tijd vliegt!!! Het is alweer dik twee weken geleden dat we bij Dr. Fallouh zaten voor de 12 weken echo.
Alles ging goed en is goed. Brusje was op dat moment 7cm groot, van kop tot kont en voor zover er kon worden bekeken, zat alles erop en eraan. Ook werd er een nekplooi meting gedaan om Trisomie afwijkingen te kunnen signaleren. De nekplooi was 1,38 mm wat een heel goed resultaat is. Tot 3,5 mm is "goed". Daarbij moet er ook nog een bloedonderzoek worden uitgevoerd en de uitslag van deze twee testen samen, geeft het uiteindelijke resultaat. Als de kans op een Trisomie afwijking boven de 1:250 blijft wordt er geen actie ondernomen. Mocht het onder deze waarde komen dan wordt een vruchtwaterpunctie aangeboden.
Vooralsnog heb ik niets vernomen, en in dit geval is geen bericht, goed bericht.
Ondertussen ben ik over de ergste misselijkheid heen. Soms heb ik 's avonds nog een kleine "aanval" en loop ik te kokhalzen als ik richting m'n bed ga. Als ik eenmaal rustig lig, trekt het weer weg.
En verder gaat alles goed. Geen kwaaltjes, niet meer zo moe, eigenlijk gewoon lekker mezelf :)

11 maanden

Ons kleine meisje wordt groot en dat gaat soms veel te snel!!!
Het lijkt erop dat we voor even de tanden problematiek achter ons hebben. En dat in combinatie met zo nu en dan een ooronsteking, was dat niet altijd een pretje. Ze is inmiddels 6 tanden rijk. Nu zijn we dus weer vrolijk, slapen we een stuk beter en wordt onze Nina nog maar 1x per nacht wakker voor een fles, in plaats van 3x. Nouja, laten we het voor de zekerheid maar even afkloppen!!!
Ze eet nu ook een stuk beter. Het liefst met de pot mee, want gepureerde hapjes zijn aan deze dame niet besteedt. Kaas uit het vuistje, toetjes, rijst, lasagne, brood met belegen kaas, quiche, pizza, het fietst er allemaal in. En ook de "kunstjes" gaan vooruit. Ze staat, soms helemaal los, loopt langs de tafel en de bank, ze kan al zwaaien en natuurlijk weet ze het heel goed als het papa is die binnenkomt of één van haar grote zussen. Dan is ze blij en kraait ze van plezier. Ook kruipt ze, afhankelijk van haar zin en de ondergrond, ze schuift over de grond en zet zich met één been af, of doet netjes handje, handje, knietje, knietje, en als ze echt in topvorm is vervangt ze één knietje voor een voetje. Heel komisch om te zien, maar ik ben iedere keer bang dat ze over de kop gaat (wat tot nog toe niet is gebeurd, gelukkig).
En omdat er al zoveel foto's zijn, nu maar eens een filmpje!!!

Brusje

Bijna 11 maanden oud en nu moet ze al delen. Nina is vanaf nu niet meer de enige "diva" die schittert in deze blog.
De ticker hierboven zegt natuurlijk genoeg: we zijn dus in blijde verwachting van een "brusje".
(voor degene die het niet snappen: Brusje = BRoertje / zUSJE)
Even na oud en nieuw deden we een test en tadaaa, quoi de neuf?! ja hoor, twee streepjes.
Omdat deze race toch wel snel gezwommen was, wilden we, voordat we het aan iemand zouden vertellen, eerst langs bij de gynea. Deze zag geen problemen, dus vanaf 20/01 waren we echt helemaal blij. Dezelfde avond vertelden we het aan de meiden, die vonden het ook leuk nieuws. Hebben ze straks allebei een baby om mee te spelen :) Inmiddels weet de hele familie het en ook de meeste vrienden zijn ook wel op de hoogte.


Okee, de gynae maakte dus een echo en stelde vast dat Brusje op 22/08 helemaal afgebakken is. In zijn kamer vulden we nog wat papieren in, kreeg ik een lijstje mee om bloed te laten prikken en bekeek hij mijn status even aandachtig.
De gynae had (vond ik) fijn nieuws: het zal hoe dan ook weer een KS worden. Er gaat dus niet worden gemarteld, geprobeerd en doorgedrukt zoals bij Nina, nee, twee weken voor de uitgerekende datum (!!!!) wordt Brusje op deze wereld geplopt. En als er eerder al weeën activiteiten zijn of andere ernstige ongemakken, doen ze de KS zelfs al bij 37 weken. En om maar meteen met de deur in huis te vallen, bood de gynae meteen aan, dat als de boel toch open lag, ze meteen wel even twee klemmetjes op de eileiders zouden zetten, want nog een zwangerschap is geen goed idee. De baarmoeder kan hierna niet nòg een ZS aan en zal dan misschien scheuren of niet genoeg rek meer hebben. Dus of ik even wilde tekenen.
Slik, hier was ik niet op voorbereid, maar gelukkig mocht het formuliertje mee naar huis en kan ik het ook de volgende keer meenemen. Het is natuurlijk wel een wijs besluit om te doen en nog voordat we het parkeerterrein af waren, waren we het helemaal met elkaar eens. Maar ik vond het toch wel apart om dat zo ff onder je neus te krijgen terwijl je er nog nooit over na hebt gedacht!!!
De volgende RDV is op 10/02, dan krijgen we de 12 weken echo.